tag:blogger.com,1999:blog-2869973150984444437.post3472787227871603056..comments2023-05-30T16:56:00.882+03:00Comments on φιλότιμο 2015: Ο συρμός της Λογοτεχνίας - Γιώργος ΠαναγιωτίδηςΚυκλαμίνα http://www.blogger.com/profile/13281271337942817596noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-2869973150984444437.post-8148749176216823392015-04-07T16:56:39.441+03:002015-04-07T16:56:39.441+03:00Διορθώσεις:
(ΑΝ ΚΑΙ, είμαι κατά της διδασκαλίας, γ...Διορθώσεις:<br />(ΑΝ ΚΑΙ, είμαι κατά της διδασκαλίας, γιατί μπασταρδεύει το συναίσθημα, το γλείφει, το κάνει ξένο από σένα, παύει να είναι ψυχή σου, είναι χρήσιμο για να γίνεις ένας καλός "επαγγελματίας", αν αυτό σε νοιάζει και σε κόβει!)<br /><br />Ίσως, γιατί δεν πίστευαν οι ίδιοι στον εαυτό τους, ίσως, γιατί αυτό που έγραψαν, δεν πήγαζε πραγματικά, απ' το δικό τους μέσα.<br /><br />Δεν είναι απαραίτητο, να ολοκληρώνεις πάντα!<br /><br />Υγ. Κι ύστερα... υπάρχουν τόσα πολλά είδη επαγγελμάτων! Ντε και καλά, ποιητής ή συγγραφέας; Γιατί; Γιατί είναι στην μόδα; Οι μόδες περνάνε γρήγορα... Αρκεί να θέλεις να δουλέψεις, κι αν έχεις μεράκι, ίσως ανακαλύψεις και νέο επάγγελμα, κι εκεί να δεις, δίκαια δόξα!<br />Θα είναι όλη δική σου!<br /><br />(Ρε, Τάσο, τι μού 'κανες! Κι ήσασταν δυο! Μέσα και ο γιος μου, που χρειάστηκε δεύτερη φορά να ξαναμπώ! Ευαίσθητα εμπόδια.) Κυκλαμίνα https://www.blogger.com/profile/13281271337942817596noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2869973150984444437.post-3691577469706263712015-04-07T14:18:40.518+03:002015-04-07T14:18:40.518+03:00Είχα μια πίκρα στην καρδιά, όταν πήγα να κοιμηθώ, ...Είχα μια πίκρα στην καρδιά, όταν πήγα να κοιμηθώ, πολύ αργά, σχεδόν πρωί.<br />"Μα, οι επαγγελματίες ποιητές και συγγραφείς, κάνουν την δουλειά τους!" σκεφτόμουνα.<br />"Ναι", συμφωνούσε ο καλός μου εαυτός, μα, αν και δειλά, με έφτανε και η φωνή του κακού μου:<br />"Κι εμείς είχαμε επαγγέλματα, θα μπορούσαμε, ίσως, να είχαμε κι αυτό, αλλά... δεν τα ξεπουπουλιάσαμε, διαφημίζοντάς τα στους δρόμους, με όποιον τρόπο! Υπάρχουν οι καλοί επαγγελματίες, υπάρχουν και οι κακοί, γι' αυτό κλείνουν κι ανοιγουν μαγαζιά!"<br />Θυμήθηκα ταβέρνες και εστιατόρια, πανέμορφα σε στυλ και θέα, που θα στεκόσουνα, τουλάχιστον να τα χαζέψεις ή να τα φωτογραφίσεις, μα τό 'βαζες στα πόδια και πήγαινες παραπέρα, όταν ένα, δυο, πέντε γκαρσόνια, σού μπέρδευαν τα πόδια, με ταμπελάκια στα χέρια και παπαγαλίστικες υποκριτικές φωνές (γιατί ήταν η δουλειά τους και δεν συμβάδιζαν τα χείλη με την αλήθεια της ψυχής τους), λέγοντας διάφορα: "Περάστε, κυρία μου! Έχουμε τόσο νόστιμα φαγητά....τάδε, τάδε, (κ.λ.π.) και γλύκισμα δώρο, σαν κι εσάς...." κι έφευγες, έφευγες, πήγαινες παραπέρα και καθόσουνα σ' ένα μαγαζάκι, τόσο φτωχό σε στυλ, μα που έψαχνες τ' αφεντικό του, μέσα στα κατσαρόλια της κουζίνας... που ξαναδοκίμαζε, αν ήταν νόστιμο το φαγητό του, για να ευχαριστηθεί ο πελάτης του!<br />Η εποχή μας, θα πεις. Η κακή μας, η ψυχρή εξέλιξη.<br />Την δεχτήκαμε ασυζητητί, γιατί ήταν και παραμένει ο εύκολος δρόμος...<br />Τόσο φαρδύς! Όλους μάς χωράει...<br />Ειδικά, το Φεις!<br /><br />Κι ύστερα σκέφτηκα και κοιμήθηκα:<br />"Δε μπορεί! Ένας δάσκαλος της γραφής, δε μπορεί να έγραψε οδηγίες, μόνο για τους ποιητές! Λείπουν οι συγγραφείς! Μόλις μπορέσω, να ψάξω..."<br />Κι έψαξα και βρήκα καλές οδηγίες, και τις έφερα, παρόλο που σας χαιρέτησα! (ΑΝ ΚΑΙ, αν είμαι κατά της διδασκαλίας, γιατί μπασταρδεύει το συναίσθημα, το γλείφει, το κάνει ξένο από σένα, παύει να είναι ψυχή σου, είναι χρήσιμο για να γίνεις καλός "επαγγελματίας", αν αυτό σε νοιάζει και σε κόβει!)<br />Περί ορέξεως...<br />Αρκεί, να μην γίνεται εμμονή!<br />Έχω δει πολλούς καλούς ποιητές και συγγραφείς που για χάρη της αποτυχίας της δόξας, πραγματικά, αρρώστησαν!<br />Ίσως, γιατί δεν πίστευαν οι ίδιοι στον εαυτό τους, ίσως, γιατί αυτό που έγραψαν, δεν πήγαζε πραγματικά, απ' το δικό του μέσα.<br /><br />Διακοπή ροή σκέψης εδώ και ώρα, ο γιος προέχει.<br />Δεν ολοκλήρωσα...<br />Δεν είναι απαραίτητο, πάντα!Κυκλαμίνα https://www.blogger.com/profile/13281271337942817596noreply@blogger.com