Για όποιον με ζητήσει

Για όποιον με ζητήσει

Όποιος με ζητήσει θα κοιμάμαι. 

Που να σηκώνομαι πρωί πρωί άνεργος άνθρωπος και να τρέχω σε ανούσιες πορείες. 

Τι θα βγει; Πάλι τίποτα. Δε γίνεται ποτέ τίποτα.

Όποιος με ζητήσει θα είμαι στη δουλίτσα μου, γιατί ο μήνας δε βγαίνει και όταν κάνω απεργία για το τίποτα, μου κόβουν χρήματα.

Όποιος με ζητήσει, θα κράζω το δημόσιο τομέα, γιατί εγώ εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα και όποιος δεν έχει δουλέψει στον ιδιωτικό δεν θα πρέπει να μιλάει.

Όποιος με ζητήσει θα κάθομαι πίσω από ένα πληκτρολόγιο και θα κράζω κόμματα ή οργανώσεις. 

Θα κάνω ηλεκτρονική επανάσταση του κώλου βρίζοντας κάθε κομματικό μέλος- πρόβατο που πάει πίσω από τον τσομπάνη, κάθε κομματόσκυλο και συνδικαλισταρά-εργατοπατέρα, όλοι στο ίδιο τσουβάλι είναι άλλωστε. Είναι όλοι ίδιοι.

Όποιος με ζητήσει εγώ δεν αναλαμβάνω καμία ευθύνη ν’ ανατρέψω μια κατάσταση που δε μ αρέσει. Έχω μάθει στη ζωή μου ν αναθέτω. 

Έχω μάθει στη ζωή μου να σκύβω το κεφάλι, να πηγαίνω όπου φυσάει ο άνεμος γιατί έτσι με βολεύει. Έχω μάθει στη ζωή μου να μην είμαι πρόβατο και να μην επιλέγω καμία πλευρά.

Όποιος με ζητήσει θα μιλάω για εθνική ενότητα, την ώρα που όταν με καλούν συνάνθρωποι σε απεργία, εγώ θα στέκομαι αλληλέγγυος από το μπαλκόνι της δουλειάς μου και θα χλευάζω αφ' υψηλού.

Η Ελλάδα μας ήταν πάντα ενωμένη σα μία γροθιά σε όλους τους αγώνες της, όπως μας λένε κάθε χρόνο στας εθνικάς επετείους. Ήταν ενωμένη και στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο που την ώρα που άλλοι πολεμούσαν στα βουνά και τις πόλεις, κάποιοι κοίταζαν να φτιάξουν περιουσίες ως μαυραγορίτες ή ντύνονταν με κουκούλες και έδιναν στυγνά και στεγνά τους συμπατριώτες τους.

Όποιος με ζητήσει θα είμαι πάλι στην απεργία. Θα είμαι εκεί για να σταθώ πλάι σε όλους αυτούς που θέλουν αυτό που κι εγώ θέλω.

Όποιος με ζητήσει θα είμαι εκεί για αγωνιστώ να μετατρέψω τη θεσμική 24ωρη τουφεκιά των προδοτών συνδικαλιστών σε γενική πολιτική απεργία διαρκείας.

Κάθε αγώνας μικρός ή μεγάλος είναι η πιθανή αφετηρία ενός μεγαλύτερου.

Όποιος με ζητήσει θα είμαι εκεί, γιατί έχω συνείδηση των αλυσίδων μου και θέλω να τις σπάσω.

Η επανάσταση δε βρίσκεται στην ατζέντα κανενός.
 

Βρίσκεται στη συνείδηση του καθενός μας για την ανάγκη της.

Βρίσκεται στα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, στην ταξική πάλη, στην ανάγκη για εργασία όχι δουλεία, για παιδεία και υγεία για όλους όχι μόνο γι αυτούς που τα ‘χουν.
 

Βρίσκεται σε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Βρίσκεται στο δρόμο. Νάνσυ Σ.

πηγή