"Αποκριές στην Αράχωβα" Ηλίας Κ.Λιάκος

Ν΄άσπρο, λέει,΄ν΄άσπρο τραντάφυλλο βαστώ,
βουλιώμαι να ντό βάψω.
Κι άν το,λέει,κι αν το πετύχω στις μπογιές,
πολλές καρδιές θα κάψω.

Είναι η αρχή του γνωστού σε όλους τους Αραχωβίτες αποκριάτικου τραγουδιού.Και ποιός δεν το τραγούδησε,μικρός όταν ήταν ή και μεγάλος,και ποιός όταν το ακούει δε νοιώθει ότι "οι Αποκρές μας ήρθανε".Ή και σε ποιόν δεν έρχονται στο νου παλιές αναμνήσεις τέτοιες ημέρες- αποκρές ημέρες,-αναμνήσεις που αρχίζουν πάντα με τον απλό σκοπό του τραγουδιού, που κυριαρχεί στον εσώτατο κόσμο του, τέτοιες ημέρες, Αποκρές.
Το σούρουπο πέφτει.Το τραγούδι "Τις μεγά-άιντε βρε, τις μεγάλες Αποκρές..." δίνει την έναρξη και τονίζει την ημέρα.Ανάβει η πρώτη φωτιά, ανάβουν τα πρώτα αίματα.Κι όπως φουντώνει σπίθα σπίθα η φωτιά,φουντώνει και το τραγούδι,το κέφι κι ο χορός γύρω απ΄αυτήν.Όποιος φτάνει στο κατακόρυφο του κεφιού,δίνει και μιά και πηδάει απάνω απ΄τη φωτιά.Άν είναι μικρή έχει καλώς, απ΄αλλοιώς θα μυρίσει και λίγο σκούρμα απ΄τα φρύδια,τα τσίνουρα ή τα μαλλιά του παλικαρά.Οι γλώσσες οι πύρινες γλείφουν τον ουρανό, τα πρόσωπα πυρρά,ξαναμμένα.Ποιός ξέρει αν κι οι μακρινοί μας πρόγονοι δεν έκαναν κάτι ανάλογο στον πυρρίχιο χορό τους.
Χίλια δυό αποκριάτικα τραγούδια,ευτράπελα και σκωπτικά,ισοκρατούνται απ΄το σκάσιμο που κάνουν τα πρινόφυλλα,ανεβαίνοντας κι αυτά στούς αιθέρες.......
Απάνω στο ξεφάντωμα εμφανίζονται κι οι μασκαράδες.Δεν έχουν αυτοί το <<τακτ>> των μασκαράδων των άλλων περιοχών.Μιά βαμπακέλα να σκεπάζει το πρόσωπο και μερικά παλιοσκουτιά,ταλαγάνια,κάπες κι άλλα τέτοια είναι αρκετά.Απαραίτητο στοιχείο τους όμως το ραβδί και το χαβάνι.Όπλο το ένα,κράχτης το άλλο.Αυτοί θα χορέψουν γύρω στη φωτιά,θα ειπούν στα τραγούδια <<κουρεμένα κι άκουρα>> και στο τέλος θα βαθμολογήσουν τη φωτιά: της τάδε γειτονιάς ήταν ως εκεί πάνω......
"Αποκριές στην Αράχωβα" Ηλίας Κ.Λιάκος

Λαογραφικός Όμιλος Αράχωβας