"Μη μού ξυπνάς το παρελθόν"!

...Εκεί στο τσιπουράδικο η τηλεόραση έδειχνε ποδόσφαιρο... αλλά ευτυχώς, δεν είχε φωνή!
Έτσι, μιλούσαμε.
Ότι καλύτερο!
Κάποια στιγμή, αφού δεν πίνω, κι αφού δεν τρώω πολύ, κοίταζα τους στολισμένους τοίχους της Φικιάδας, αφού γκρίνιαξα και λιγάκι...
Ήθελα να καθήσουμε στην πιο μικρή αίθουσα, την έβρισκα πιο ζεστή.

Ε! Μόλις είδα καράβι και φωτογραφίες που δεν έβλεπα καλά από μακριά, σηκώθηκα και λογικό ήταν, αφού έκανα τις ερωτήσεις μου στον κύριο Μάνθο, να γυρίσω και να πάρω την μηχανούλα μου!

Και τι άλλο είδα;
Έλα μου, ντε!
 

Αυτό το καράβι δεν το είχα προσέξει, από κει που καθόμουνα. Μόνο όταν βρέθηκα από κάτω του και πολύ κοντά του.
Την εικόνα της Παναγίας, δεν την είχα δει, τότε, μόλις τράβηξα την φώτο, γιατί ήμουνα από κάτω απ' το ραφάκι.
Μετά... που πήγα λίγο πιο πίσω, τότε έπαθα μεγάλο σοκ...

Εδώ, στην γωνιά με τα θεατρικά, καθόταν μια παρέα, ωστόσο, επειδή με σόκαρε και ο Σταυρίδης, με το πρώτο θέατρο που είδα παιδί, ζήτησα συγγνώμη και την φωτογράφησα.

1928 παραλία Βόλου

Οι πρώτες θεριζοαλωνιστικές μηχανές.

Εν ολίγοις, είδα, έμαθα, θυμήθηκα, ταξίδεψα.
Μόλις κάθισα θύμισα στους άντρες μου την γνωστή παροιμία:

"Την γυναίκα και στο μπουκάλι να την βάλεις, αν θέλει, και με τον φελλό θα....."
Γελούσε ο γιος μου!
Να μη ξεχνιέται, ο άντρας μου!...
Εγώ, θέμα, έτσι κι αλλιώς, θα βρω!
Τα 'χω κι εγώ τα κουσούρια μου!
Ευτυχώς, είναι ποικίλα!
Αυτό με σώζει!

Και όταν φεύγαμε, άκουσα χαμηλόφωνα αυτό:
"Μη μού ξυπνάς το παρελθόν"!

Στίχοι:  

Άννα Βασιλειάδου

Μουσική:  

Σταύρος Κάξος

1.

Στράτος Διονυσίου

Μη μου ξυπνάς το παρελθόν,
μη μου μιλάς θλιμμένα.
Στη λήθη και στη μοναξιά,
ας πάν’ τα περασμένα.
Δε θέλω πια να με κοιτάς,
με μάτια δακρυσμένα.

Ό,τι διαβαίνει χάνεται,
ό, τι περνά ξεχνιέται.
Για ό,τι παίρνει ο άνεμος,
κανείς δεν τυραννιέται.
Ο έρωτάς μας έσβησε
και δεν ξαναγεννιέται.

"Με διέλυσες, κύριε Μάνθο μου! Μού το παραξύπνησες, απόψε! Καληνύχτα! Ευχαριστούμε!"

Κι ύστερα, νά ' σου κι ο Ζουράρις, καπάκι, μέσα στ' αυτοκίνητο!
Τι νύχτα, κι αυτή!

ΝΑ ΦΕΡΩ ΤΟ ΒΙΝΤΕΑΚΙ