Μάθαμε να λέμε τα λόγια τα ακίνδυνα
Μη τυχόν και άλλοι άνθρωποι ακόμη
τραβήξουν το χέρι τους μόλις νομίσουν πως θα ιδρώσουν οι παλάμες σας μαζί.
Μη τυχόν και υπονοήσουμε πως το βάρος του έρωτά μας
θα ακουμπήσουμε στους ώμους κάποιου.
Γιατί τον έρωτα στους ώμους μας έμαθαν να παίρνουμε.
Βάρος απόδειξης της ανδροσύνης και της γυναικότητάς σου.
Πώς θα πουλήσεις εαυτόν και θ΄ αγοραστείς ως μια καλή επιλογή
και όχι ως άνθρωπος που έσμιξες με άνθρωπο.
Μάθαμε να λέμε τα λόγια τα ακίνδυνα.
Αυτά που λύπη δεν θα δείξουν προς τους φίλους μας
μη τυχόν και ακουμπήσουμε στους ώμους άλλων τη συντριβή μας.
Ενός ανθρώπου που μονάχος δεν πρέπει να φανεί
λες και η εξάρτηση της συντροφιάς των άλλων λιγότερο σε κάνει να στέκεσαι αυτούσιος.
Ολοσχερώς ελεύθερος· χωρίς τις εξαρτήσεις της ζεστής καρδιάς.
Μισόλογα να κρύβουν τους πιο κρυφούς σου πόθους
κι όταν τα σωθικά σου καίνε από συγκίνηση
τόσο χειμώνα στο πετσί σου έχεις μαζέψει που μια μικρή καούρα μονάχα νιώθεις στο στομάχι.
Καρτέρι διαρκές πότε θα σηκωθείς να ζήσεις. Και η ζωή όλο αναβάλλεται.
Φωτογραφία: Λεμονιά
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου