Κανιβαλίζοντας τον ανθρώπινο πόνο

Έφη Γιάννου

Σωπάστε μην μιλάτε άλλο, αλήθεια σωπάστε. Σιχάθηκα τον κανιβαλισμό του ανθρώπινου πόνου. Πως βρέθηκε, πώς πέθανε, τι σκεφτόταν, πώς νιώθουν οι γονείς του; Κλίμα οδύνης λένε. Τί θα ήταν μωρέ; Κλίμα χαράς; Αηδία πια της ίδιας κοινωνίας που σοκάρεται και ψαχουλεύει να μαζέψει λίγη δημοσιότητα από τον πόνο και την σαπίλα που μας κατατρώει.
Σωπάστε πια! Εικασίες, υποθέσεις και όλοι έχουν γίνει ειδήμονες. Η κουτσομπόλα στο άλλοτε χωριό που έβγαινε στην αυλή ή στο παράθυρο πλέον βγαίνει στα διαδικτυακά παράθυρα να μετρήσει δάκρυα.
Αυτό που έχει ουσία είναι η απώλεια. Το δυστύχημα της μοναξιάς του θανάτου που προκλήθηκε από ένα δυσβάσταχτο ψυχικό φορτίο μετράει. Το δυστύχημα να είσαι ακουμπισμένος και να διαπραγματεύεσαι ανάμεσα στο θάνατο και την ζωή. Το δυστύχημα να βρίσκεις μία ήρεμη γωνίτσα να το σκεφτείς μπας και βρεις λύση.
Θα μπορούσαμε όλοι να βρεθούμε στην θέση οποιουδήποτε ειδικά στην φάση της ενηλικίωσης που συνοδεύει η μετ εφηβεία με τα υπαρξιακά που μας ταλανίζουν και την ευαισθησία της ηλικίας και το όλα ή τίποτα. Είναι πολύ λεπτές γραμμές ισορροπίας που μας κρατούν μαζί με τον περίγυρο που μας δίνει νόημα, την οικογένεια και τους φίλους που περνάμε την παρόμοια φάση και ο ένας σηκώνει τον άλλον. Είναι δύσκολο το στάδιο της ενηλικίωσης εκεί στην εφηβεία και την μετ εφηβεία μιας και μία στραβή σε κάνει να σκεφτείς ότι όλα καταρρέουν και δεν υπάρχει αύριο. Τα συναισθήματα σε εκείνες τις ηλικίες σε περιπαίζουν άσχημα. Δεν θέλει κανείς «πολύ» να χάσει την ισορροπία σε μία στιγμή αδυναμίας, γι” αυτό μετράνε οι καλές σχέσεις κατανόησης με την οικογένεια και τον περίγυρο. Σωπάστε αλήθεια, μην μιλάτε άλλο και αγαπήστε τα παιδιά σας, τους φίλους σας, τους ανθρώπους σας και στηρίξτε τους σε κάθε βήμα. Αυτό μετράει, αυτό σώζει!
Σωπάστε τώρα και μετρήστε τα δικά σας δάκρυα που κατάπιατε στα μουλωχτά!
πηγή