Βαγγέλη, συγγνώμη...
Μονάκριβο παιδί μας, Βαγγέλη, συγγνώμη...
Βαγγέλη, ξεκίνησες από το ένα άκρο της χώρας μας για να σπουδάσεις στο άλλο άκρο γεμάτος όνειρα, ενθουσιασμό και χαρά...
Τα φοιτητικά χρόνια λένε ότι είναι τα καλύτερα και για σένα ήταν τα χειρότερα, μαρτυρικά...
Μαρτυρικά χρόνια με μάρτυρες σιωπηλούς, ακόμα και τώρα...
Βαγγέλη, εμείς οι φίλοι σου, οι συμφοιτητές σου που κάναμε πλάκα μαζί σου, για να διασκεδάσουμε... Αλήθεια, δεν καταλάβαμε ότι η όλη κατάσταση είχε ξεφύγει και είχε γίνει τόσο επικίνδυνη... Πώς μπορούμε, αλήθεια, τώρα να επανορθώσουμε... Φίλε μας, Βαγγέλη...
Εμείς οι συμφοιτητές σου, που ήμασταν μάρτυρες του μαρτυρίου και δεν σε βοηθήσαμε όσο θα έπρεπε, που δεν φωνάξαμε δυνατά, που δεν διαμαρτυρηθήκαμε για να σταματήσει όλο αυτό... Συμφοιτητή μας, Βαγγέλη...
Εμείς οι καθηγητές σου που δεν αντιληφθήκαμε τη σοβαρότητα της κατάστασης και δεν αντιδράσαμε όσο η κατάσταση απαιτούσε... Μαθητή μας, Βαγγέλη...
Εμείς η διοίκηση του σχολείου, χαμένοι μες στις γραφειοκρατικές, τις τόσο τυπικές υποχρεώσεις, δεν αφιερώσαμε τον χρόνο που αναλογούσε στη ζωή σου... Σπουδαστή μας, Βαγγέλη...
Εμείς οι γονείς που δεν γνωρίζαμε για να εκτιμήσουμε την κατάσταση και να σε προστατέψουμε... Μονάκριβο παιδί μας, Βαγγέλη...
Εμείς οι παλιοί συμμαθητές σου, οι φίλοι σου, τα ξαδέρφια σου και θείοι σου που δεν γνωρίζαμε για να σε υποστηρίξουμε και δεν ανοίξαμε την καρδιά μας όσο θα έπρεπε για να ξέρουμε... Αγαπημένε μας, Βαγγέλη...
Εμείς οι επίσημοι θεσμοί που ενεργοποιούμαστε όταν το κακό έχει γίνει... Συνάνθρωπέ μας, Βαγγέλη...
Εμείς η ελληνική κοινωνία που σιωπά και προσπαθεί να μη μαθευτεί το κακό... Αδερφέ μας, Βαγγέλη...
Ψελλίζουμε μια συγγνώμη... όχι για το κακό που σου κάναμε και σου στερήσαμε τη ζωή, γιατί η συγγνώμη είναι πάρα πολύ λίγη... αλλά για την κουλτούρα μας, την κουλτούρα της σιωπής...
Αχ! Βαγγέλη!!!
* Επίκουρος καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
πηγή
Τα φοιτητικά χρόνια λένε ότι είναι τα καλύτερα και για σένα ήταν τα χειρότερα, μαρτυρικά...
Μαρτυρικά χρόνια με μάρτυρες σιωπηλούς, ακόμα και τώρα...
Βαγγέλη, εμείς οι φίλοι σου, οι συμφοιτητές σου που κάναμε πλάκα μαζί σου, για να διασκεδάσουμε... Αλήθεια, δεν καταλάβαμε ότι η όλη κατάσταση είχε ξεφύγει και είχε γίνει τόσο επικίνδυνη... Πώς μπορούμε, αλήθεια, τώρα να επανορθώσουμε... Φίλε μας, Βαγγέλη...
Εμείς οι συμφοιτητές σου, που ήμασταν μάρτυρες του μαρτυρίου και δεν σε βοηθήσαμε όσο θα έπρεπε, που δεν φωνάξαμε δυνατά, που δεν διαμαρτυρηθήκαμε για να σταματήσει όλο αυτό... Συμφοιτητή μας, Βαγγέλη...
Εμείς οι καθηγητές σου που δεν αντιληφθήκαμε τη σοβαρότητα της κατάστασης και δεν αντιδράσαμε όσο η κατάσταση απαιτούσε... Μαθητή μας, Βαγγέλη...
Εμείς η διοίκηση του σχολείου, χαμένοι μες στις γραφειοκρατικές, τις τόσο τυπικές υποχρεώσεις, δεν αφιερώσαμε τον χρόνο που αναλογούσε στη ζωή σου... Σπουδαστή μας, Βαγγέλη...
Εμείς οι γονείς που δεν γνωρίζαμε για να εκτιμήσουμε την κατάσταση και να σε προστατέψουμε... Μονάκριβο παιδί μας, Βαγγέλη...
Εμείς οι παλιοί συμμαθητές σου, οι φίλοι σου, τα ξαδέρφια σου και θείοι σου που δεν γνωρίζαμε για να σε υποστηρίξουμε και δεν ανοίξαμε την καρδιά μας όσο θα έπρεπε για να ξέρουμε... Αγαπημένε μας, Βαγγέλη...
Εμείς οι επίσημοι θεσμοί που ενεργοποιούμαστε όταν το κακό έχει γίνει... Συνάνθρωπέ μας, Βαγγέλη...
Εμείς η ελληνική κοινωνία που σιωπά και προσπαθεί να μη μαθευτεί το κακό... Αδερφέ μας, Βαγγέλη...
Ψελλίζουμε μια συγγνώμη... όχι για το κακό που σου κάναμε και σου στερήσαμε τη ζωή, γιατί η συγγνώμη είναι πάρα πολύ λίγη... αλλά για την κουλτούρα μας, την κουλτούρα της σιωπής...
Αχ! Βαγγέλη!!!
* Επίκουρος καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου