Πέμπτη 30 Απριλίου 2015

Έβαλαν... ρόδες σε ανάπηρη χελώνα για να ξαναπερπατήσει! (Photos & Video)

Έβαλαν... ρόδες σε ανάπηρη χελώνα για να ξαναπερπατήσει! (Photos & Video)

Έβαλαν... ρόδες σε ανάπηρη χελώνα για να ξαναπερπατήσει! (Photos & Video) - Media



Έναν πρωτότυπο και συγκινητικό τρόπο να βοηθήσεί μια ανάπηρη χελώνα βρήκε μια οικογένεια στην Ουαλία. Χρειάστηκε αγάπη, φαντασία και ένας... μηχανολόγος μηχανικός.
Όταν αρουραίοι έφαγαν τα μπροστινά πόδια της "κυρίας T", όπως ονομάζεται το ηλικίας 90 ετών ερπετό, οι ιδιοκτήτες του φοβήθηκαν για το χειρότερο.
Ωστόσο, τη λύση έδωσε ο μηχανικός - μηχανολόγος της οικογένειας Ryder που έχει υιοθετήσει το ερπετό τα τελευταία 50 και πλέον χρόνια.
Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο προσάρμοσε στο καβούκι της χελώνας... ρόδες από ένα αεροπλάνο - μινιατούρα, το οποίο της έδωσε τη δυνατότητα να κινείται κανονικά και μάλιστα δύο φορές πιο γρήγορα!

Η κυρία T είναι ακόμη μικρή σε ηλικία για χελώνα. Μπορεί να ζήσει για πολλά χρόνια ακόμη και το μόνο που χρειάζεται είναι μια αλλαγή στα… λάστιχα κάθε τόσο!
Οι επιθέσεις σε χελώνες από τρωκτικά δεν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο. Η γηραιότερη χελώνα της Βρετανίας, ο Thomas, πέθανε το 2013 μετά από δάγκωμα αρουραίου.


Βίντεο:

Tortoise, 90, gets wheels for legs after rat attack

πηγή

Δικαίωμα μέρας και νύχτας

Σάββατο, 3 Νοεμβρίου 2012

Το κυκλάμινο



Για αυτή την φωτογραφία της φίλης μου της καλής της Κατερίνας γράφτηκε αυτό εδώ....

Το κυκλάμινο

Ένα κυκλάμινο φτωχό σ' ένα ποτήρι
την ομορφιά όλου του κόσμου μέσα κλείνει
μακριά σε πάει απ' της ζωής το πατητήρι
κι ότι σου κλέψανε απλόχερα σου δίνει....
Έκπληκτος έμεινα εκεί να το κοιτάζω
μπροστά απ΄ του ήλιου την πρώτη την αχτίδα
κι αλήθεια ούτε σε τριαντάφυλλα σε βάζο
τόση αψεγάδιαστη ομορφιά ποτέ δεν είδα...

Πνιγμένοι αριθμοί, πνιγμένοι άνθρωποι

Ο χρήστης ΕΡΤ Α.Ε. κοινοποίησε ένα σύνδεσμος.
γράφει ο Κώστας Καναβούρης Ο αριθμός σε αποσβολώνει. Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης, οι πνιγμοί των προσφύγων στη Μεσόγειο εί...
ertopen.com
Δεν μου αρέσει · Σχολιάστε ·

 

Πνιγμένοι αριθμοί, πνιγμένοι άνθρωποι

γράφει ο Κώστας Καναβούρης 

Ο αριθμός σε αποσβολώνει. Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης, οι πνιγμοί των προσφύγων στη Μεσόγειο είναι τριάντα φορές περισσότεροι από πέρυσι. Πράγμα που σημαίνει ότι ο αριθμός των πνιγμένων μέχρι το τέλος του 2015 ενδέχεται να ξεπεράσει τους 30.000. Πνιγμένους. Τους 30.000. Πνιγμένους. Τους 30.000. Πνιγμένους. Μέσα σε μία και μόνη χρονιά καταραμένων αριθμών που είναι η άλλη όψη αγριότητας των λογιστικών αριθμών του κέρδους. Το συνειδητοποιούμε; Αυτό δεν είναι το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου, είναι το χρονικό μιας σφαγής που δεν προαναγγέλλεται. Αντιθέτως, διατυμπανίζεται ως οι πνιγμένοι άνθρωποι να είναι πιόνια σε ένα τερατούργημα γεωπολιτικής που ονομάζεται με όλα τα ονόματα της ανελέητης απανθρωπιάς. Της ασυγκίνητης αριθμοπρέπειας της οικονομίας που δεν οικονομεί ανθρώπους, αλλά τους πνίγει μέσα στα μηδενικά των κερδών της. Αδιαφορώντας ανθρωποφαγικά για τον μέγιστο στίχο του Τσέσλαφ Μίλος, ότι «ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι όπως η πτώση ενός μεγάλου έθνους». Ενός και μόνο ανθρώπου. Ώστε έθνη, μεγάλα έθνη χάνονται μπροστά στα μάτια μας, έθνη επιπλέον πνιγμένα στην απέραντη θάλασσα των αριθμών.

Δεν πνίγονται στη Μεσόγειο. Πνίγονται μέσα στα χρηματιστήρια. Εκεί πνίγονται. Εκεί ανεβαίνουν και κατεβαίνουν οι τιμές του πνιγμού τους. Εκεί γίνονται οι διαπραγματεύσεις μιας ακατανόητης οικονομίας, όπου τράπεζες, οργανισμοί παγκόσμιοι, κράτη... κραταιά, ομοσπονδίες και συνομοσπονδίες, σοφοί, αρχηγοί, μια ολόκληρη παγκόσμια θάλασσα ασύστολης αριθμοσύνης δεν μπορεί να σώσει από τον πνιγμό όχι 30.000, αλλά ούτε έναν από τους τρεις που πνίγηκαν πριν από λίγες μέρες στα παράλια της Ρόδου.

Και βεβαίως ήταν συγκλονιστικές οι εικόνες των ανθρώπων εκεί, που έπεσαν στη θάλασσα των αγριεμένων αριθμών για να σώσουν το μέγα έθνος που είναι ο καθένας μας. Εδώ και παντού. Ήταν μια ρημαγμένη, αλλά γι' αυτό τεράστια ωραιότητα. Σε άλλες συνθήκες θα κλαίγαμε από υπερηφάνεια. Σ' αυτές τις συνθήκες κλαίμε από οργή για το ότι χρειάστηκε να επιστρατευτεί το μεγαλείο (των ανθρώπων εκείνων που τα τέρατα ονομάζουν «ανώνυμους» και «απλό λαό» που πρέπει εσύ, ο Φονιάς του λευκού κολάρου να του τα λες αργά και καθαρά για να σε καταλάβει), το άπεφθο μεγαλείο των ανθρώπων, για να περισωθούν όσες σπασμένες (ναυαγισμένες δηλαδή) ψυχές είναι μπορετό από την τραγωδία. Ή μάλλον όχι. Η τραγωδία ανήκει στη μοίρα. Εδώ δεν πρόκειται γι' αυτό, γιατί ακόμα και οι θεοί μοίραζαν τον κόσμο έτσι που ο καθένας να έχει το μεράδι του, το κτήμα του (όπου υπέρτατο κτήμα είναι ο ίδιος ο εαυτός) στη μοιρασιά του αίεν. Εδώ πρόκειται για την τεράστια σφαγή, όπου ακόμα κι ο πελώριος θεός των θρησκειών σφαδάζει και αποπνευματώνεται μπροστά στη σκληρότητα πνοής που ενέπνευσε στα δημιουργήματά του. Ο Θεός πνίγεται στη Μεσόγειο. Και επί των κυμάτων περπατούν αμέριμνοι, αδιάφοροι και διαφανείς οι λογιστές, εκεί όπου θα έπρεπε να πλέουν οι κοπιώντες αλιείς της αγαπητικής γνώσεως. Οι λογιστές δείχνουν με τα μολύβια τους και οι άνθρωποι πνίγονται. Οι λογιστές δείχνουν με τα μολύβια τους και οι πόλεις φλέγονται και οι χώρες φλέγονται και τα σπλάχνα της ανθρωπότητας, αντί να προσχωρούν στον Διονύσιο Σολωμό («τα σπλάχνα μου και η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν»), προσχωρούν στο αιματοβαμμένο παρελθόν που γίνεται μπροστά στα μάτια μας. Προέρχεται από παντού.

Αλλά από όπου κι αν προέρχεται, δεν μπορεί να ονομασθεί αλλιώς, παρά μονάχα φόνος. Και είναι φόνος καθολικός. Γιατί είναι φόνος ενός μετακινούμενου παγκόσμιου πληθυσμού που δεν μπορούμε να τον ονομάσουμε καν μετανάστευση και πολύ περισσότερο λαθρομετανάστευση, όπως επιμένουν τα εδώδιμα φερέφωνα των τροχισμένων αριθμών. Εδώ μιλάμε για μετακίνηση πληθυσμών, μιλάμε για ένα τσουνάμι βίας που ξεκινάει από τα χρηματοπιστωτικά χαλκεία μιας ανελέητης γενοκτονικής ναζιστικού υποστρώματος οικονομίας, που καταλήγει σε ανατιναγμένες ψυχές μετά των αλλοφύλων και σε σκοτεινή αλλοφροσύνη πανικού. Δεν υπάρχουν άνθρωποι που φεύγουν από κάποιο δύστοπο «εκεί» και θέλουν να έρθουν σ' ένα «εδώ» κυνηγώντας «το όνειρο μιας καλύτερης ζωής», όπως διάβασα κάπου. Γι' αυτούς δεν υπάρχει ούτε όνειρο, ούτε «εκεί», ούτε «εδώ». Υπάρχει μονάχα η συμπαγής θάλασσα της απελπισίας. Που πηγαίνουν να την περπατήσουν επί των κυμάτων. Αλλά εκεί περπατούν μονάχα οι δρεπανηφόροι λογιστές. Και τους πνίγουν. Και γεμίζουν οι ακτές και οι ψυχές μας (σε σημείο εθισμού∙ επικίνδυνου είτε ως περιπτωσιολογική ανθρωπιά, είτε ως ανοσφρησιακή -μπροστά στο πτώμα- απανθρωπιά), γεμίζουν από τα υγρά κατάλοιπα μιας ανήκουστα τεράστιας Καρχηδόνας. Στομώνει η θάλασσα από τους πνιγμένους αυτής της Καρχηδόνας.

Κι ο νικητής; Ο νικητής κρύβεται. Ξέρει ότι η κρυπτεία τού φονιά είναι η νίκη του. Κι εκεί έχει πολλές κρυψώνες. Κρύβεται στις οικτρές κυβερνήσεις. Κρύβεται στην αισχρή χειραγώγηση της παγκόσμιας κατανομής της πληροφορίας που επικαθορίζει την καθ' ημάς είδηση εξίσου με την παγκόσμια μορφή και υφή κατανομής της εργασίας. Και οι άνθρωποι πνίγονται. Και οι άνθρωποι ανατινάζονται. Και οι άνθρωποι αισχροποιούν την υπόστασή τους φασίζοντας, σφαγιάζοντας ο ένας τον άλλο, τυφλώνοντας την απέραντη όραση του Είναι τους.

Το μέγεθος της πνιγμονής είναι τέτοιο, ώστε και η καταγγελία ακόμα μοιάζει με προχειρότητα και ύποπτη εκφυγή, την ώρα που η θάλασσα της οικονομίας αύριο θα ξεβράζει πτώματα στις ακτές μας κι εμείς θα μαζεύουμε κουβέρτες (και πώς αλλιώς να γίνει;) για να σκεπάσουμε τα υγρά ιστορικά υποκείμενα (ναι, κι αυτοί οι άνθρωποι δυναμικά ιστορικά υποκείμενα είναι και όχι αδύναμα ιστορικά έρμαια), με τις αείψυχες χειρονομίες του κοινώς υπάρχειν. Μεγάλο πράγμα. Μόνο που δεν φτάνει. Κάποτε μπορεί. Τώρα όχι. Τώρα πρέπει να κατανοήσουμε ότι «μέσα στις θαλασσινές σπηλιές» του Σεφέρη δεν υπάρχει μονάχα δίψα και αγάπη. Τώρα υπάρχουν χιλιάδες πνιγμένοι. Οπότε πρέπει αλλιώς ν' αλλάξουμε την ποίηση που φτιάχνει τον άνθρωπο. Δύσκολο, αλλά απαραίτητο. Γιατί έξω από την ποίηση οι άνθρωποι πνίγονται. Κατά χιλιάδες. Ανά έτος. Ανά ψυχή. Του καθενός μας.

πηγή: avgi.gr

"Έχω Μάθει" από τα παιδιά με απώλεια ακοής για τη Μαρινέλλα (MFAwards)

"Έχω Μάθει" από τα παιδιά με απώλεια ακοής για τη Μαρινέλλα (MFAwards)

Δημοσιεύτηκε στις 29 Απρ 2015
Μια από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές των βραβείων "Madame Figaro" που μετέδωσε το ΣΙΓΜΑ ήταν η έκπληξη που ετοίμασαν οι διοργανωτές για την Μαρινέλλα: η χορωδία των παιδιών με απώλεια ακοής ερμήνευσε στη νοηματική το τραγούδι της Μαρινέλλας σε σύνθεση Γιώργου Θεοφάνους, "Έχω μάθει".

Η "Madame Figaro" απένειμε στη Μαρινέλλα το τιμητικό βραβείο Συνολικής Καλλιτεχνικής Προσφοράς, λόγω της διαχρονικής σχέσης της με την Κύπρο αλλά και τις σημαντικές ερμηνείες της στα μουσικά έργα "Τραγουδώ το νησί μου" και "Χοές". Η Μαρινέλλα έλαβε συγκινημένη το βραβείο της από την Πρώτη Κυρία της Κυπριακής Δημοκρατίας Άντρη Αναστασιάδη.

1η ΜΑΗ: ΟΙ ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟΙ


Κάθε ποίημα κι ένα τραγούδι αγκαλιά

.
Κι αν μια μέρα
Κι αν μια μέρα βουβή από ποίηση η ψυχή μου ξυπνήσει
αν τυφλή πια, το λαμπρό φως της έμπνευσης δεν την φτάνει
αν κουφαθεί και την μελωδία της φωνής της δεν τη γνωρίσει
τότε την ίδια της την ύπαρξη, μονάχα αυτήν, τι να την κάνει…

Ανδρείκελο φρικτά αδειανό μόνο σάρκα όπου θα έχει
θα ομοιάζει ωσάν περπατά σιωπηλά στου μυαλού μου τους δρόμους
τα σκοτάδια αιώνια άστιχης νύχτας θα πρέπει ν’ αντέχει
και σαν άθλιο μικρό τρωκτικό θα κατοικεί υπονόμους….
Αργοναύτης 27/04/2015


****
Υγρός τάφος
Αφρόξυλα δεν ήταν που στο κύμα
ανάλαφρα γλιστρούσαν δίχως έγνοια
μήτε δελφίνια ‘κει στα χρυσαφένια
που έπαιζαν νερά, κάπου στα πρύμα…

Ούτε ήταν φάλαινας η μαύρη πλάτη
που στον αφρό προβάλλει ωσάν νησί
ούτε μια ξέρα απ’τον ήλιo χρυσή
που σκάει το κύμα πάνω με γινάτι…
Ήταν κουφάρια πια δυστυχισμένα
κι ήταν κορμιά που ακόμα είχαν πνοή
με ένα σάπιο δουλέμπορων σκαρί
την μοίρα τους που έψαχναν στα ξένα…
Γέμισες θάλασσα νεκρούς στη δύση
γέμισες φρίκη ουρανέ την αυγή
κι έγινε ακόμα και ο φλοίσβος κραυγή
για μια πληγή που δεν λέει να κλείσει….
Αργοναύτης 22/04/2014



*****
Σπύρος Μακρυγιάννης, ένας πολυτάλαντος, ρομαντικός και ευαίσθητος φίλος!
Τον εκτιμώ, θαυμάζω, νοιάζομαι και αγαπώ, όλα πάνε μαζί.
Είναι χαρά μου η χαρά του, λύπη μου η λύπη του.
Του εύχομαι ολόψυχα η ζωή να του δίνει χαρές και καλλιτεχνικές δικαιώσεις, γιατί τις αξίζει!

Το Blog του είναι εδώ. Εκεί θα δείτε πως αισθάνεται, σκέφτεται και "ποιεί", είτε οριζοντίως, είτε καθέτως.
Ότι παραπάνω και να γράψω εγώ, είτε πρόχειρα, είτε "όμορφα", είναι περιττό!

"ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ" στην ποιητική αγκαλιά που τού αφιερώνουν και σε ΟΛΑ τα όνειρά του!
"Ανεβαίνει" γιατί "το έχει" κι όχι γιατί το προσπαθεί, κι αυτό είναι με που με συγκινεί, περισσότερο απ' όλα.
Όπως "γράφει", έτσι ακριβώς είναι και στην ζωή!
Ποιητικότατος!
Να είναι γερός και ευτυχισμένος!

Παρουσίαση βιβλίου με συνδιοργανωτή το ΚεΒιΜαΣυ



Το βραβευμένο βιβλίο για παιδιά «Ίγμα, η Ανατολή», της  Βολιώτισσας συγγραφέα Αγγέλας Μάλμου, θα παρουσιαστεί στο Public Βόλου τη Δευτέρα,  4 Μαΐου 2015, στις 7μ.μ.
Την εκδήλωση συνδιοργανώνουν  το Κέντρο Βιβλίου Μαγνησιωτών Συγγραφέων (ΚεΒιΜαΣυ), ο Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Μαγνησίας, το Public Βόλου και οι εκδόσεις Κέδρος. Συντονίζει η συγγραφέας Γιώτα Κούγιαλη.

Η Λαϊκή Συνέλευση Γειτονιάς Αγ. Νεκταρίου και το Ιατρείο Αλληλεγγύης απευθύνουν έκκληση

Έκκληση για την προσφορά ενός ψυγείου




Η Λαϊκή Συνέλευση Γειτονιάς Αγ. Νεκταρίου 
και το Ιατρείο Αλληλεγγύης 
απευθύνουν έκκληση 
για την προσφορά ενός ψυγείου οικιακής χρήσης 
για τις ανάγκες του ιατρείου και της συνέλευσης. 
Επικοινωνήστε μαζί μας στο anixtisinelefsimagnisias@gmail.com
ή στα τηλέφωνα:  6984263322, 6974719511

Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

επιστολή του Πανελληνίου Σύνδεσμου Καταστημάτων Εστίασης και Διασκέδασης

Αγαπητοί φίλοι δημιουργοί, στιχουργοί και συνθέτες, η κατρακύλα του πόλεμου ενάντια στον πολιτισμό όσο πάει και αυξάνεται. Διαβάστε την επιστολή του Πανελληνίου Σύνδεσμου Καταστημάτων Εστίασης και Διασκέδασης και βγάλτε τα συμπεράσματά σας με τι ανθρώπους έχουμε να κάνουμε!

"Θεσσαλονίκη 16/04/2015
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Κύριοι Δημιουργοί, ο κλάδος της Εστίασης σας αποκαλεί ΄΄κτηματομεσίτες΄΄ και τα τραγούδια σας είναι ΄΄απαγορευμένα΄΄ στα μαγαζιά μας.
Κύριοι δημιουργοί,
παίζετε κρυφτούλι πίσω από την λέξη και έννοια ‘’πολιτισμός’’, αν και πολύ καλά γνωρίζετε πως σαν έννοια υπάρχει στις ψυχές των Ελλήνων, σαν λέξη όμως καταργήθηκε, γιατί πουλήθηκε και μέσα σ’ αυτό το παζάρι συμμετείχατε κύριοι πολιτισμικοί Δημιουργοί, μιας και δεν αντισταθήκατε, αν και μπορούσατε, μα αναλώνατε τον χρόνο σας, σε συστάσεις ‘’εισπρακτικών εταιριών’’ και εκφοβιστικές ιδέες.
Ποιος σας είπε ότι σεις είστε ‘’πνευματικοί Δημιουργοί’’; Αυτοβαπτισθήκατε. ‘’Κτηματομεσίτες’’ είστε, όπως χιλιάδες άλλοι Έλληνες, που δεν έχουν όμως τα δικά σας προνόμια, που αποκτήσατε με την ‘’επωνυμία’’, που ο Ελληνικός Λαός σας χάρισε απλόχερα. ‘’Κτηματομεσίτες’’ και μάλιστα ‘’κακής πάστας’’, διότι του μεσίτη αν του σφραγιστεί επιταγή πελάτη, καταφεύγει το πολύ σε διαταγή πληρωμής, ενώ σείς απευθείας στον Εισαγγελέα για ‘’προσωποκράτηση’’.
‘’Κτηματομεσίτες’’ είστε, αφού πουλάτε τα έργα σας, στις ταβέρνες, στα καφέ και στα σουβλατζίδικα, με το m2 παραχωρώντας μάλιστα και τιμολόγιο στους χρήστες.
Προκειμένου να εισπράξετε ‘’πνευματικά δικαιώματα’’, τσαλαπατάτε τα ‘’ανθρώπινα’’.
Πως θα ακούγονται τα έργα σας αν δεν παίζονται από αυτούς που κυνηγάτε ανελέητα; Μήπως οι δημιουργοί θα γίνετε και τελάληδες-τραγουδιστές στους δρόμους;
Άραγε αν δημιουργούσατε εκκλησιαστικούς Ύμνους, πόσο θα πήγαινε το κερί στις εκκλησίες; Αν γράφατε και κάλαντα, πόσα δικαιώματα θα ζητούσατε από τα κέρδη των πιτσιρικάδων;
Πνευματικός Δημιουργός, είναι αυτός που δεν ζητά, αλλά μόνο προσφέρει. Έχετε εσείς καμιά σχέση με αυτό; Κάποιοι από εσάς, συνθέτες, επέλεξαν αυτό το επάγγελμα και αμοίβονται πλουσιοπάροχα. Είναι τα ‘’πρώτα ονόματα’’. Κάποιοι άλλοι, ‘’δεύτερα και τρίτα ονόματα’’, κάνουν και δεύτερη δουλειά για να επιβιώσουν. Η στιχουργική δεν είναι τέχνη, αλλά ‘’χάρισμα’’, πλην ορισμένων που την έκαναν τέχνη, ‘’πρώτα ονόματα’’ και αμοίβονται πλουσιοπάροχα γι’ αυτό, εδώ και χρόνια. Οι υπόλοιποι ‘’δεύτερα και τρίτα’’ ονόματα, είχαν και συνεχίζουν να έχουν δεύτερη και τρίτη δουλειά κι αν κάποιοι προσπαθούν να ζήσουν τώρα από τα ‘’δικαιώματα της εισπρακτικής εταιρίας Πνευματικών Δικαιωμάτων που τους εκπροσωπεί’’, τότε θα πρέπει να ήταν ‘’άσωτοι’’ ή ‘’τεμπέληδες’’ στον πρότερο βίο τους, χωρίς να φέρει καμία ευθύνη γι’ αυτό ο Ελληνικός Λαός. Τα ‘’πρώτα’’ ονόματα των τραγουδιστών, γνωρίζουμε όλοι πόση μερίδα του λέοντος παίρνουν, τα δε ‘’δεύτερα, τρίτα και τέταρτα’’ ας πρόσεχαν να γίνουν ‘’πρώτα’’. Δεν φταίμε εμείς γι’ αυτό και πρέπει τώρα να τους πληρώνουμε για 150 χρόνια συνεχόμενα (80 Μ.Ο. η κανονική ζωή τους και 70 η μετά θάνατον). Το ίδιο ισχύει και για τους μουσικούς, μα και τις δισκογραφικές εταιρίες.
Γιατί σεις, οι νεοέλληνες ‘’Δημιουργοί’’, αν δεν σας ‘’πληρώσει’’ κάποιος χρήστης κάποια από τα τραγούδια σας, δια Νόμου θεωρείται ‘’κλέφτης’’ και ‘’απατεώνας’’ ποινικού δικαίου και τιμωρείται γι’ αυτό από την σημερινή Ελληνική νομοθεσία, ενώ τα κόκκαλα του Διονύσιου Σολωμού, ‘’τρίζουν’’ από υπερηφάνεια, όταν οι ίδιοι ‘’κλέφτες και απατεώνες’’, απαγγέλλουν τον Ύμνο του, χωρίς κανείς να τους ζητά χρήματα; Σεις νοιώσατε ποτέ υπερηφάνεια; Κι αν ναι, σίγουρα επειδή σας αναγνωρίζουν στον δρόμο και σας χειροκροτούν ή σας κοιτάζουν με θαυμασμό. Ποιοι; Ο λαός. Από πού σας έμαθε ο λαός; Από τα ραδιόφωνα, την τηλεόραση, τις ταβέρνες, τα μπαρ, τις καφετέριες…. Δηλαδή, από όλους αυτούς που κυνηγάτε εδώ και χρόνια να τους πάρετε κι άλλα χρήματα κι όσοι δεν έχουν να σας δώσουν τους στερείτε το δικαίωμα του επιχειρείν, με τον φόβο της Αστυνομίας. Αχάριστοι ‘’Δημιουργοί’’. Να συστήσουν τότε κι όλοι αυτοί ένα Οργανισμό Συλλογικής Διαχείρισης Διαφημιστικών δικαιωμάτων και όπου ακούγονται τραγούδια που εκπροσωπούνται από εσάς, να εισπράττονται διαφημιστικά δικαιώματα και να διανέμονται τα κέρδη σε όσους δεν σας παίζουν. Να δούμε τότε από πού θα ακούγεστε για να γίνετε γνωστοί. Μάθετε επίσης, πως εμείς, αντέχουμε την ‘’ανωνυμία’’, γιατί χρόνια με αυτήν ζούμε, σεις όμως τότε, από μόνοι σας θα παρακαλάτε να καταργηθεί ο 2121/93, για να γίνετε όλοι ‘’Σολωμοί’’. Για την ώρα πάντως τον ‘’σολωμό’’ τον έχετε μόνο στα … τραπέζια σας.
Με την παράκληση να δημοσιοποιηθεί στα μέσα που διαθέτετε
Ηλίας Καλιώρας
Γεν. Γραμματέας ΠΑΣΚΕΔΙ"

Επιστήμονες για πρώτη φορά δημιουργούν αόρατους ανθρώπους

Επιστήμονες για πρώτη φορά δημιουργούν αόρατους ανθρώπους

Για πρώτη φορά, νευροεπιστήμονες στη Σουηδία δημιούργησαν σε ανθρώπους την πλαστή αίσθηση πως διαθέτουν αόρατο σώμα.
Το να είναι κανείς αόρατος, έχει εμπνεύσει πολλούς συγγραφείς, φιλοσόφους αλλά και απλούς ανθρώπους (ιδίως εφήβους) στο πέρασμα των αιώνων. Τώρα, για πρώτη φορά, νευροεπιστήμονες στη Σουηδία δημιούργησαν σε ανθρώπους την πλαστή αίσθηση πως διαθέτουν αόρατο σώμα.
Η βασική ψυχολογική διαπίστωση είναι πως οι «αόρατοι» άνθρωποι νιώθουν πολύ λιγότερο αγχωμένοι, όταν βρίσκονται ενώπιον καταστάσεων στρες, όπως π.χ. όταν πρέπει να μιλήσουν ενώπιον κοινού. Με άλλα λόγια, ο αόρατος άνθρωπος όχι μόνο μαθαίνει τα μυστικά των άλλων, αλλά είναι λιγότερο αγχωμένος ο ίδιος.
Οι ερευνητές του πανεπιστημιακού ιατρικού Ινστιτούτου Καρολίνσκα της Στοκχόλμης, με επικεφαλής τον Αρβιντ Γκούτερσταμ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Scientific Reports», πραγματοποίησαν ένα έξυπνο πείραμα.
Φόρεσαν σε 125 εθελοντές μια ειδική ηλεκτρονική «κάσκα» στο κεφάλι, η οποία -δημιουργώντας ένα περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας- είχε ως συνέπεια, όταν κανείς στεκόταν όρθιος, να μην βλέπει το σώμα του, αλλά ένα κενό χώρο (το πείραμα είχε επιτυχία σε ποσοστό 75% στο να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση).
Η ίδια ερευνητική ομάδα στο παρελθόν είχε δημιουργήσει την ψευδαίσθηση του «αόρατου χεριού», την οποία τώρα κατάφερε να επεκτείνει σε όλο το σώμα.
Μεταξύ άλλων, οι ερευνητές ζήτησαν από τους «αόρατους» εθελοντές να μιλήσουν σε ένα ακροατήριο ξένων και διαπίστωσαν πως, χάρη στην ψευδαίσθηση της αορατότητας, οι εθελοντές ένιωθαν πολύ λιγότερο κοινωνικό άγχος και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.Η καρδιά τους χτυπούσε πιο αργά, δεν ίδρωναν τόσο κ.α.
Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι η έρευνά τους θα έχει κλινικές εφαρμογές και, μεταξύ άλλων, θα βοηθήσει στην ανάπτυξη νέων θεραπειών για τη διαταραχή κοινωνικού άγχους (ή κοινωνική φοβία).
Η πιο διάσημη περίπτωση αορατότητας στη λογοτεχνία είναι ο «Αόρατος άνθρωπος» του Γουέλς. Οι τελευταίες εξελιξεις στην επιστήμη και τεχνολογία (διάφοροι μανδύες αορατότητας, τεχνικές δημιουργίας ψευδαισθήσεων αορατότητας κ.α.) φέρνουν όλο και πιο κοντά την πραγματικότητα στη φαντασία.
Στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι οι άνθρωποι, με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο, θα γίνονται αόρατοι στα μάτια των άλλων ή, αντιστρόφως, στα δικά τους.
Όμως, οι επιστήμονες, όπως άλλωστε οι ίδιοι επεσήμαναν, δεν πρέπει να ξεχνούν την προειδοποίηση του Πλάτωνα ότι ένας αόρατος άνθρωπος μπορεί να χάσει την αίσθηση του σωστού και του λάθους, ρέποντας σε ανήθικες πράξεις. Γι” αυτό, μια μελλοντική έρευνα θα μελετήσει κατά πόσο η αορατότητα διαστρεβλώνει την ηθική των ανθρώπων.
Πηγή: skai.gr
πηγή

Τρίτη 28 Απριλίου 2015

Βολιώτης με διεθνείς διακρίσεις

Βολιώτης με διεθνείς διακρίσεις


Ο 28χρονος Μηχανολόγος-Μηχανικός Νίκος Μπάιμπας διαπρέπει ως ερευνητής και μουσικός στο εξωτερικό
ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΛΟΝΔΙΝΟ - ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ 
Βραβευμένος ερευνητής, με πολύ σημαντική ακαδημαϊκή δράση και αξιόλογες μουσικές περγαμηνές, είναι ο 28χρονος Βολιώτης Νίκος Μπάιμπας, ο οποίος διαπρέπει στο εξωτερικό, σε δύο παράλληλους τομείς, ως Μηχανολόγος Μηχανικός, αλλά και ως μουσικός.
Ο νεαρός Νίκος, ο οποίος είναι απόφοιτος του Μουσικού Σχολείου Βόλου, έχει ήδη αναπτύξει σημαντική επαγγελματική δράση στην Αγγλία, θέτοντας την εμπνευσμένη του σφραγίδα στη νέα, υπερσύγχρονη γραμμή τρένου, που θα συνδέει το Λονδίνο με το Μάντσεστερ. Ο χαρισματικός Βολιώτης διευρύνει διαρκώς τον κύκλο της επιστημονικής, ερευνητικής και μουσικής του δράσης στην Αγγλία, συνδυάζοντας τις διεθνείς διακρίσεις που έχει αποσπάσει, με μια μουσική παραγωγή, που συγκέντρωσε διεθνή βραβεία, αλλά και τις διθυραμβικές κριτικές του διεθνούς Τύπου.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Ο πολλά υποσχόμενος Βολιώτης επιστήμονας εργάζεται από τον περασμένο χειμώνα σε μεγάλη συμβουλευτική εταιρεία για μηχανικούς, ενώ ολοκλήρωσε στο μεταξύ τη διδακτορική του διατριβή. «Είμαι ειδικός σε θέματα τεχνικής φύσεως και υλικών στον τομέα ηλεκτροδότησης των σιδηροδρόμων και θα συμμετέχω στο σχεδιασμό και την κατασκευή της καινούριας γραμμής υψηλών ταχυτήτων που θα συνδέει το Λονδίνο με το Μάντσεστερ σε περίπου μια ώρα», όπως επισημαίνει ο ίδιος.
Η δράση του στο εξωτερικό ξεκίνησε ουσιαστικά μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στο τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, όταν συνέχισε την ακαδημαϊκή του καριέρα στο Τμήμα Επιστήμης της Μηχανολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στο Ηνωμένο Βασίλειο.
«Το εξαιρετικό, αυτό, ακαδημαϊκό ίδρυμα με βάση τις γνώσεις, το βιογραφικό και την πολύτιμη υποστήριξη των πανεπιστημιακών καθηγητών από το Βόλο, μου προσέφερε θέση διδακτορικου φοιτητή (DPhil) με πλήρη υποτροφία για τη διάρκεια των σπουδών μου», όπως αναφέρει ο ίδιος μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ και προσθέτει: «Η ομάδα μου χρησιμοποιεί ακτίνες Χ, μικροσκοπία και άλλες τεχνικές μετρήσεις με στόχο την εξέλιξη μηχανολογικών υλικών, όπως τα ανθρακονήματα, κράματα μετάλλων, υπερυλικά (super-alloys), κεραμικά υλικά, πολυουρεθάνες και τεχνολογικών κατεργασιών όπως η πυροσυσσωμάτωση (laser sintering), η χύτευση, η έλαση κλπ».
Επίσης διερευνά τη δομή βιολογικών υλικών, όπως της οδοντίνης και του σμάλτου των δοντιών και την μεταξύ τους αλληλεπίδραση. Το βασικό τμήμα της διδακτορικής του διατριβής εκπονήθηκε με δεκάδες πειράματα σε σύγχροτρα, μονάδες παραγωγής ακτίνων Χ, ανά την Ευρώπη, όπως το Diamond Light Source (DLS, Didcot, UK), to European Synchrotron Radiation Facility (ESRF, Grenoble, France), το Swiss Light Source (SLS) και άλλα.
Κατά τη διάρκεια αυτών των τεσσάρων ετών, ο Νίκος Μπάιμπας διετέλεσε επιστημονικός επισκέπτης στο Diamond Light Source στην ακτίνα I12: Joint Engineering, Environmental, and Processing (JEEP) για δυο χρόνια, ήταν προσκεκλημένος ομιλητής σε αρκετά διεθνή επιστημονικά συνέδρια σε Αμερική και Ευρώπη, ενώ συμμετείχε στο επιστημονικό πάνελ για την πιστοποίηση εμπορικών τομογράφων ακτίνων Χ για τη βιομηχανία Εθνικό Ιδρυμα Φυσικών Επιστημών του Ηνωμένου Βασιλείου (NPL, UK).
Παράλληλα, συνεργάστηκε με μια σειρά ερευνητών και εργαστηρίων σε διαφορά Πανεπιστήμια σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία.
«Ανάμεσα σε άλλες διακρίσεις, ως εξαιρετικά σημαντικές, θεωρώ τη συμμετοχή μου στο Ευρωπαϊκό συνέδριο για την περίθλαση ακτίνων Χ (EPDIC 13), ως βασικός προσκεκλημένος ομιλητής και τη βράβευσή μου από το σύγχροτρο Diamond Light Source και τη βιομηχανία Infineum, κατά τη διάρκεια του συνεδρίου ICAR (Illuminating Challenges in Automotive Research) προς τιμή της έρευνας για τη μέτρηση δυναμικών φορτίων σε μηχανές εσωτερικής καύσης σε λειτουργία», επισημαίνει ο ίδιος.
Παρά το νεαρό της ηλικίας του έχει δημοσιεύσει και συμμετάσχει σε περισσότερα από 20 επιστημονικά άρθρα σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά (όπως τα Carbon, Nature Communications, Acta Materialia, κλπ.) πάνω σε θέματα υλικών και κατεργασιών.

Μουσική διαδρομή
Η μουσική του διαδρομή στην Εστουδιαντίνα και την Εστουδιαντίνα νέων αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη για το νεαρό Νίκο, ο οποίος δεν σταματά να διευρύνει και να εξελίσσει διαρκώς τις μουσικές του γνώσεις.
Ο ίδιος αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «η μουσική ήταν και είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου, γι’ αυτό από την πρώτη στιγμή αναζήτησα στην Αγγλία τρόπους έκφρασης και προσπαθώντας να χτίσω από το μηδέν, με τα εφόδια που τόσο απλόχερα μου χάρισε η μουσική και οι εικόνες από την Ελλάδα που άφησα. Το δύσκολο είναι να διαφυλάξεις την τέχνη σου ως μουσικός και να μην την εκφυλίσεις μέσα από folklor «καταστάσεις»».
Μετά από δύο, σχεδόν, χρόνια αναζήτησης, μουσικών, ανθρώπων και σχημάτων συναντήθηκε με την Cigdem Aslan, κούρδικης καταγωγής Τουρκάλα από την Κωσταντινούπολη. «Με την Cigdem αποκτήσαμε μια σχεδόν αδερφική σχέση άμεσα και με εμπιστεύτηκε ως παραγωγό του πρώτου της προσωπικού δίσκου», όπως υπογραμμίζει ο ίδιος.
Ο συγκεκριμένος δίσκος, με το ελληνικότατο όνομα «Mortissa» εκδόθηκε από την Γερμανική εταιρία Asphalt Tango, αναγνωρισμένη πανευρωπαϊκά στη world music σκηνή και περιέχει κοινά παραδοσιακά ακούσματα από Τουρκία και Ελλάδα, τραγουδισμένα και στις δυο γλώσσες.
Η συγκεκριμένη μουσική παραγωγή απέσπασε άριστες κριτικές από τα Ευρωπαϊκά ΜΜΕ όπως: Evening Standard, BBC Radio 6, Telegraph, Guardian, Liberation, froots magazine κα., ενώ ήταν στο top 6 των πωλήσεων σε world μουσική στην Ευρώπη. Παράλληλα, κέρδισε το ετήσιο διεθνές German Record Critics award (Preis der deutschen Schallplattenkritik) στην κατηγορία Traditional Ethnic Music για το 2014.
Ενδεικτικά παρατίθεται στο σημείο αυτό σχετικό δημοσίευμα της «Guardian» το οποίο υπογράφεται από τον Ρόμπιν Ντένσλοου και χαρακτηρίζει τη «Mortissa», το πρώτο ατομικό άλμπουμ της Cigdem Aslan, που φέρει την καλλιτεχνική σφραγίδα του πολυπράγμονος Νίκου Μπάιμπα, ως «την καλύτερη δισκογραφική δουλειά της χρονιάς».
Στο site της Γαλλικής Liberation έχει αναρτηθεί οπτικό και ηχητικό υλικό από εμφάνιση της ερμηνεύτριας και του μουσικού σχήματος που τη συνοδεύει, ενώ ανάλογες αναφορές υπάρχουν σε διάφορα Ευρωπαϊκά μέσα, έντυπα και ηλεκτρονικά.
Η συνεργασία με την Cigdem συνεχίζεται με σειρά συναυλιών, ο Νίκος Μπάιμπας είναι καλλιτεχνικός διευθυντής στη μπάντα της ερμηνεύτριας και στο μεταξύ, σχεδιάζουν τα επόμενα καλλιτεχνικά και δισκογραφικά τους βήματα και συνεργασίες. Το Μάιο, σημειωτέον, έχει προγραμματιστεί περιοδεία στη Γερμανία, την Ουγγαρία και την Τουρκία.

Ονειρο επιστροφής
Παρά τις αυξημένες υποχρεώσεις του, επισκέπτεται το Βόλο τρεις φορές το χρόνο, προκειμένου να δει την οικογένειά του και τους καλούς του φίλους. «Μου λείπει το φαγητό, ο καιρός και πιο πολύ ίσως η θάλασσα και το χωριό μου», υπογραμμίζει ο νεαρός Βολιώτης, ο οποίος δεν σταματάει να εξελίσσεται σε δύο παράλληλα πεδία, με το ίδιο μεράκι κι αφοσίωση, διευρύνοντας τη γνώση, με δημιουργικές δραστηριότητες που προσθέτουν σημαντικά κεφάλαια στη ζωή του.
Ανατρέχοντας σε μια σημαντική προσωπική αφετηρία, ο Νίκος Μπάιμπας αναφέρει ότι «έφυγα το 2010 από την Ελλάδα με χίλια όνειρα συν ένα. Να γυρίσω πίσω στον τόπο που ανήκω και αγαπώ. Με τον καιρό και με την μόρφωση που αποκτώ, τα όνειρα μου αλλάξανε και όσα λαχταράω από την Ελλάδα, τόσα συν ένα βρίσκω εκτός όσο ζω, εργάζομαι και ταξιδεύω.
πηγή

Σαν σήμερα το 1941, η Πηνελόπη Δέλτα πίνει δηλητήριο για τον Ίωνα Δραγούμη


Σαν σήμερα το 1941, η Πηνελόπη Δέλτα πίνει δηλητήριο για τον Ίωνα Δραγούμη




 Η σπουδαία συγγραφέας, παίρνει δηλητήριο, αφήνοντας μια λιτή-σπαρακτική επιστολή στα παιδιά της .
 Η Πηνελόπη Δέλτα γνώρισε τον Ίωνα Δραγούμη, υποπρόξενο της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια. Ερωτεύτηκαν αμέσως και η φύση του ειδυλλίου τροφοδότησε ένα έντονο πάθος και μια πλατωνική-δίχως αύριο αγάπη .

Ήταν 27 Απριλίου του 1941, ημέρα που τα γερμανικά στρατεύματα μπαίνουν στην Αθήνα. Η Πηνελόπη Δέλτα βρίσκεται στο σπίτι της, καταπονημένη από την ασθένεια και από έναν βαθύ ανεκπλήρωτο έρωτα που τη βασανίζει για χρόνια. Η απόφαση είναι ειλημμένη. Η μεγάλη συγγραφέας των παιδικών μας χρόνων πίνει δηλητήριο. Βασανίζεται για πέντε ημέρες, μέχρι να την εγκαταλείψει κάθε ίχνος ζωής.
Αφήνει την τελευταία της πνοή στις 2 Μαΐου, μαζί με ένα σημείωμα. «Παιδιά μου, ούτε παπά, ούτε κηδεία. Παραχώστε με σε μια γωνιά του κήπου, αλλά μόνο αφού βεβαιωθείτε ότι δεν ζω πια. Φροντίστε τον πατέρα σας. Τον φιλώ σφιχτά. Π.Σ. Δέλτα»
820769 φφφφ

Ξέρω μόνο πως σ' αγαπώ, τ' ακούς, Ιων; σ' αγαπώ άγρια και θέλω την αγκαλιά σου και το στόμα σου που φιλεί φρικτά, σε θέλω όλον, όλον, δικό μου για πάντα
Η Πηνελόπη Δέλτα, αδελφή του Αντώνη Μπενάκη, γεννήθηκε το 1874 και ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά του Εμμανουήλ Μπενάκη (μεγαλέμπορο βαμβακιού) και της Βιργινίας Χωρέμη. Την παιδική και εφηβική της ηλικία πέρασε στην Αλεξάνδρεια, με πολλά ταξίδια στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το μεγαλοαστικό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε της παρείχε κάθε δυνατότητα για παιδεία και πνευματική καλλιέργεια, ενώ η αυταρχική ανατροφή, κυρίως της μητέρας της, διαμόρφωσε μία εύθραυστη προσωπικότητα που αρκετές φορές θεωρούσε ως μόνη διέξοδο το θάνατο.
Η Πηνελόπη έμαθε ξένες γλώσσες, ζωγραφική και ανάγνωση και ήταν μια υποδειγματική κόρη. Υποχρεούνταν να εμφανίζεται στις κοσμικές συγκεντρώσεις της ελληνικής παροικίας, τις οποίες ωστόσο βαριόταν αφόρητα.Μόλις στα 21 της χρόνια κι ενώ η οικογένεια Μπενάκη ήρθε προσωρινά στην Αθήνα, ο θείος της, τη γνώρισε με τον Στέφανο Δέλτα έναν πλούσιο Φαναριώτη βαμβακέμπορο, και επέμεινε να τον παντρευτεί. Η Πηνελόπη εκδήλωσε την άρνησή της με μια απόπειρα αυτοκτονίας. Η κίνησή της αυτή δεν συγκίνησε τη σκληρή οικογένεια και ο γάμος έγινε, ακριβώς όπως είχε προγραμματιστεί. Με τον Στέφανο Δέλτα απέκτησαν τρεις κόρες, τη Σοφία (μετέπειτα Μαυροκορδάτου), τη Βιργινία (μετέπειτα Ζάννα) και την Αλεξάνδρα (μετέπειτα Παπαδοπούλου).
Η Πηνελόπη Δέλτα ήταν υποδειγματική μητέρα. Αγαπούσε και φρόντιζε τα παιδιά της ενώ στεκόταν στο πλευρό του συζύγου της με την αυστηρότητα που όριζε η ηθική της. Τον ακολουθούσε στις κοσμικές εκδηλώσεις και σε συγκεντρώσεις όπου απαιτούνταν η παρουσία της. Αυτή ήταν και η αφορμή να έθει σε επαφή με τα πιο λαμπρά μυαλά των διανοουμένων της εποχής.
Στην Αλεξάνδρεια επέστρεψαν το 1905. Τότε ήταν η χρονιά που η Πηνελόπη Δέλτα γνώρισε τον Ίωνα Δραγούμη, υποπρόξενο της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια. Ερωτεύτηκαν αμέσως και η φύση του ειδυλλίου τροφοδότησε ένα έντονο πάθος και μια πλατωνική-δίχως αύριο αγάπη. Ο ανεκπλήρωτος έρωτας θα κρατούσε για αρκετά χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων η Δέλτα έκανε δύο ακόμα απόπειρες αυτοκτονίας. Ομολόγησε τα πάντα στον σύζυγό της για να είναι ειλικρινής απέναντι στον εαυτό της, αλλά δεν τον εγκατέλειψε ποτέ. Δε μπορούσε να αντιταχθεί στις κοινωνικές επιταγές και την υποχρέωσή της απέναντι στα παιδιά της και προσπάθησε να βάλει τίτλους τέλους στη σχέση της με τον Δραγούμη.
Το 1912, η γνωριμία και ο έρωτας του Δραγούμη με τη Μαρίκα Κοτοπούλη, θα της δώσει το τελειωτικό χτύπημα. Από τότε, η Πηνελόπη Δέλτα θα ντυθεί στα μαύρα, μέχρι το τέλος της ζωής της.
Επιστολή της Πηνελόπης Δέλτα στον Ίωνα Δραγούμη (27 Ιουλίου 1906) «Μένω ακόμη ένα χρόνο, σου το έγραψα· αν με θέλεις ύστερα, αν δεν αλλάξεις, Ιων μου, αν θέλεις τότε, πάρε με... Και τώρα όμως αν με ήθελες δεν θα μπορούσα να σου πω πια όχι· τώρα δεν ξέρω πια τι θα πει τιμή και λόγος και όρκος· ξέρω πως στον κόσμο κάπου ζεις εσύ, πως μ' αγαπάς ακόμη, πως εσύ μπορείς να γίνεις δικός μου όποταν σε φωνάξω. Ιων μου, δεν σε φωνάζω· μα αν με θελήσεις ποτέ, ξέρεις πού είμαι· σε περιμένω πάντα και σ' αγαπώ σαν Μήδεια, είσαι το μόνο δίλημμα που ζει μέσα μου με φρικτή ένταση· τ' άλλα όλα πέθαναν, η αγάπη σου τα σκότωσε! Μη με φοβηθείς· αγαπώ άγρια, μα αγαπώ με φοβερή tendresse το χλωμό παιδί που με φίλησε στο στόμα εκεί στα πεύκα. Ιων μου, θα πεις πως είμαι τρελή, και το ξέρω, μα όπως εκείνο το βράδυ, που πρώτη φορά με ξανάβλεπες, ύστερα από την πρώτη απόπειρα, ήσουν "τρελός για μένα", έτσι κι εγώ είμαι τρελή για σένα... Και μεθώ και δεν ξέρω πια να λογαριάσω τι θα πει "τιμή" και "λόγος". Ξέρω μόνο πως σ' αγαπώ, τ' ακούς, Ιων; σ' αγαπώ άγρια και θέλω την αγκαλιά σου και το στόμα σου που φιλεί φρικτά, σε θέλω όλον, όλον, δικό μου για πάντα, και πονώ αλύπητα και ανυπόφορα, και μ' έρχεται να φύγω απόψε, πριν από το γράμμα μου, να μη σου μιλήσω πια, να μη σου γράψω "σ' αγαπώ", μόνο να έλθω εκεί, να ορμήσω στο σπίτι σου, να χυθώ στο λαιμό σου, και χωρίς λέξη, να πνίξω την αναπνοή σου, φιλώντας σε στο στόμα, ως που να κλείσεις τα μάτια σου και να πέσει το κεφάλι σου στον ώμο μου, χλωμό και αποκαμωμένο, μισοπεθαμένο από συγκίνηση και πόνο και χαρά που σκοτώνει. Το ξέρω πως είμαι τρελή· μα η αγάπη κάποιον τρελαίνει...».
Πήρε το δηλητήριο σαν σήμερα το 1941 και πέθανε στις 2 Μαΐου
Με το Γάλλο βυζαντινολόγο Γκυστάβ Σλυμπερζέ, θα έχουν μακρόχρονη αλληλογραφία με την οποία, η Πηνελόπη Δέλτα έλαβε τη βοήθεια που χρειαζόταν για να γράψει τα μυθιστορήματά της σχετικά με τη βυζαντινή ιστορία. Η Δέλτα που είχε μετακομίσει στη Φρανκφούρτη το 1906 εξέδωσε το πρώτο της μυθιστόρημα, με τίτλο «Για την Πατρίδα», 1909. Το μυθιστόρημα εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και σύντομα ακολουθεί και το δεύτερο μυθιστόρημά της, «Τον Καιρό του Βουλγαροκτόνου». Το στρατιωτικό κίνημα στου Γουδή το 1909 την ενέπνευσε να γράψει το «Παραμύθι χωρίς όνομα» 1911 ένα από τα ωραιότερα μυθιστορήματά της.
Tο 1916 η οικογένειά της εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Kηφισιά όπου ο πατέρας της Δέλτα, Εμμανουήλ Μπενάκης, είχε εκλεγεί δήμαρχος. Τότε η Πηνελόπη Δέλτα άρχισε να συλλέγει υλικό για τον Mακεδονικό Aγώνα. Το 1918 πήρε μέρος σε δύο αποστολές στην Ανατολική Μακεδονία για να βοηθήσει παλινοστούντες ομήρους από τη Βουλγαρία.
Η δολοφονία του Iωνα Δραγούμη, το 1920, από ένα εκτελεστικό απόσπασμα φανατικών βενιζελικών υπό τις διαταγές του ίδιου του πατέρα της, θα την αφήσει ένα ψυχολογικό ράκος. Πέντε χρόνια αργότερα την χτυπά αλύπητα η πολυομυελίτιδα, καθηλώνοντάς την σε αναπηρικό αμαξίδιο. Έζησε έτσι για 16 χρόνια και στο τέλος λύγισε. Πήρε το δηλητήριο σαν σήμερα το 1941 και πέθανε στις 2 Μαΐου.
Στον τάφο της, στον κήπο του σπιτιού της, χαράχτηκε η λέξη ΣIΩΠH.
Το έργο της Πηνελόπης Δέλτα είναι ένα από τα πιο σημαντικά όχι μόνο στην ελληνική αλλά και στην παγκόσμια λογοτεχνία. Τα έργα της: Για την Πατρίδα (νουβέλα) (1909) Η καρδιά της βασιλοπούλας (διήγημα-παραμύθι) (1909) Παραμύθι χωρίς όνομα (1910) Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου (ιστορικό διήγημα) (1911) Παραμύθια και άλλα (1915) Τα Ανεύθυνα (Διηγήματα) (1921) Στο Κοτέτσι (παραμύθι)(1922) (σαν βιβλίο εκδόθηκε μόλις το 2011 από τις εκδόσεις Τετράγωνο) Η ζωή του Χριστού (Δίτομο) (1925) Τρελαντώνης (μυθιστόρημα) (1932) Πρώτες ενθυμήσεις (διήγημα) (1932) Μάγκας (μυθιστόρημα) (1935) Στα μυστικά του βάλτου (μυθιστόρημα) (1937) Ρωμιοπούλες (Τριλογία σε τρεις τόμους) (1939) (εκδόθηκε το 2014 από τις εκδόσεις Ερμής). Το Πρώτο Ξύπνημα (Γεγονότα από το 1895 έως το 1907) (1939) Ή Λάβρα (Γεγονότα από το 1907 έως το 1909) (1939) Το Σούρουπο (Γεγονότα από το 1914 έως το 1920) (1939) Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος: ημερολόγιο, αναμνήσεις, μαρτυρίες, αλληλογραφία (1978) Ίωνας Δραγούμης: ημερολόγιο, αναμνήσεις, μαρτυρίες, αλληλογραφία (1978) Μύθοι και Θρύλοι (διηγήματα και Παραμύθια) (1916)
Πηγή: www.lifo.gr
πηγή

Ο Μανούσος τσι Κρήτης! Athletics in the land of culture


Ο Μανούσος τσι Κρήτης! Athletics in the land of culture

Η Ελλάδα για πρώτη φορά φιλοξενεί το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εθνικών Ομάδων Στίβου Ά Κατηγορίας για πρώτη φορά στην Κρήτη, στο Παγκρήτιο Στάδιο - 21-22 Ιουνίου 2015. Η Εθνική μας σε χρειάζεται.
Η Κρήτη σε προσκαλεί!

Κυριακή 26 Απριλίου 2015

Ο Έλληνας ήρωας

Ο Έλληνας ήρωας


Συνέντευξη του «Έλληνα ήρωα» της Ρόδου, του Αντώνη Δεληγιώργη, που διέσωσε από ναυάγιο 20 πρόσφυγες, μεταξύ τους και μια έγκυο, δημοσιεύει ο βρετανικός «Guardian». Το πρωί της περασμένης Δευτέρας, σύμφωνα με την εφημερίδα, ο 34χρονος στρατιωτικός σταμάτησε με τη σύζυγό του Θεοδώρα για καφέ στην παραλία Ζέφυρος της Ρόδου. Καθόταν με την πλάτη στραμμένη στη θάλασσα όταν το σκάφος που μετέφερε πρόσφυγες από την Ερυθραία και τη Συρία έπεσε στα βράχια.

​Η βρετανική εφημερίδα στο μακροσκελές δημοσίευμά της περιγράφει τις συγκλονιστικές στιγμές της διάσωσηςΗ βρετανική εφημερίδα στο μακροσκελές δημοσίευμά της περιγράφει τις συγκλονιστικές στιγμές της διάσωσης. Όπως περιγράφει ο Α. Δεληγιώργης, πατέρας δύο παιδιών, η βάρκα διαλύθηκε μέσα σε λίγα λεπτά, λες και ήταν φτιαγμένη από χαρτί. Έφυγε απ’ την καφετέρια στις 10.10. Το Λιμενικό και το ΕΚΑΒ είχαν καταφτάσει, ένα Σούπερ Πούμα πετούσε πάνω από το σημείο, μαζί και ψαράδες με τα καΐκια τους. Στις 10.15 ο γεροδεμένος αξιωματικός είχε βουτήξει στο νερό.



Έβγαλε μόνος του 20 από τους 93 μετανάστες στη στεριά. Το νερό, εξηγεί, ήταν γεμάτο πετρέλαιο από τη βάρκα και πολύ πικρό, ενώ τα κοφτερά βράχια γλιστρούσαν. Ο ίδιος κόπηκε άσχημα στα χέρια και στα πόδια του, αλλά το μόνο που σκεφτόταν ήταν να σώσει αυτούς τους ταλαίπωρους ανθρώπους.
Μέσα στο χάος της διάσωσης, ο 34χρονος δεν θυμάται πόσους άνδρες, γυναίκες και παιδιά έσωσε. Θυμάται όμως έναν άνδρα γύρω στα 40 να αφήνει την τελευταία του πνοή. Πνιγόταν, αλλά, παρά τις προσπάθειές του, ο Α. Δεληγιώργης δεν κατάφερε να τον φτάσει.



Ο ίδιος λέει ότι τον βοήθησαν οι τεχνικές επιβίωσης που έμαθε στον στρατό. Τα κύματα όμως έρχονταν συνεχώς, μεγάλα κι ανελέητα. Βρισκόταν στο νερό περίπου 20 λεπτά όταν είδε τη Ουεγκάσι Νεμπιάτ, που η φωτογραφία της έκανε τον γύρο του κόσμου, να γραπώνει το σωσίβιο. Η γυναίκα δυσκολευόταν πολύ να αναπνεύσει και ο στρατιωτικός να την τραβήξει έξω. Λιμενικοί που είχαν βουτήξει στο νερό με όλα τους τα ρούχα τον βοήθησαν και τότε εκείνος, ενστικτωδώς, τη σήκωσε στους ώμους του.


Την Παρασκευή μια άλλη γυναίκα που έσωσε γέννησε ένα υγιέστατο αγοράκι στο γενικό νοσοκομείο του νησιού. Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, η γυναίκα, που δεν θέλησε να κατονομαστεί, αποφάσισε να δώσει στον γιο της το όνομα του σωτήρα της.



​Ο ηρωισμός του Αντώνη Δεληγιώργη, γράφει ο «Guardian», ανύψωσε το ηθικό ενός λαού που παλεύει με τη χειρότερη οικονομική κρίση της πρόσφατης ιστορίας του. Ο ηρωισμός του Αντώνη Δεληγιώργη, γράφει ο «Guardian», ανύψωσε το ηθικό ενός λαού που παλεύει με τη χειρότερη οικονομική κρίση της πρόσφατης ιστορίας του. Δεν είναι όμως ο μόνος ήρωας. Όλη την εβδομάδα ακούγονται ιστορίες για μικρές και μεγάλες πράξεις καλοσύνης από τους νησιώτες προς τους πρόσφυγες. Μια γυναίκα έγδυσε το παιδί της για να φασκιώσει ένα βρέφος από τη Συρία, εκατοντάδες έσπευσαν να δώσουν τρόφιμα και ρούχα. «Είναι ψυχές κι αυτοί, όπως εμείς» λέει ο ψαράς Μπάμπης Μανιάς, ξεσπώντας σε λυγμούς, καθώς θυμάται το παιδί που έσωσε.

Όταν η δημοσιογράφος κάνει λόγο για ηρωισμό, ο Α. Δεληγιώργης μένει για λίγο σιωπηλός. Θεωρεί ότι έκανε ως άνθρωπος απλώς το καθήκον του. Ποτέ όμως δεν θα ξεχάσει το τρομαγμένο πρόσωπο της Ουεγκάσι Νεμπιάτ, όπως το αντίκρισε ο ίδιος – και όπως αποτυπώθηκε σε μια φωτογραφία σύμβολο της απελπισίας και της γενναιότητας.
πηγή

Α. Παπαδάκη: «Ακουμπώ στις ραγισμένες ψυχές χωρίς υποκρισίες»

Α. Παπαδάκη: «Ακουμπώ στις ραγισμένες ψυχές χωρίς υποκρισίες»

ΟΛΓΑ ΣΕΛΛΑ
Η Αλκυόνη Παπαδάκη ξεκίνησε από τη δημοσιογραφία γράφοντας στην «Αυγή». «Με πήρε από τ’ αυτί ο Τάσος Βουρνάς», λέει σήμερα. Μέχρι τη δικτατορία. Μετά ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία. «Δεν μπορώ να κάνω δύο πράγματα μαζί».
Αλκυόνη Παπαδάκη: εδώ και πολλά χρόνια (και δεκαεπτά βιβλία!), είναι η κυρία των απόλυτων μπεστ σέλερ, πάντα και σταθερά στις εκδόσεις «Καλέντης». Κι όμως, δεν είναι ο άνθρωπος που δίνει εύκολα συνεντεύξεις. Θέλησα όμως να τη γνωρίσω και να διακρίνω τι κρύβεται πίσω από τα βιβλία που αγγίζουν χιλιάδες αναγνώστες.

Το ραντεβού μας ήταν στους νέους χώρους των εκδόσεων «Καλέντη», πολύ κοντά στο τέρμα του μετρό στο Ελληνικό. Η Αλκυόνη Παπαδάκη άφησε για λίγο τη «φωλιά» της και τον κήπο της στη Σαλαμίνα. «Είναι ένα μικρό προκατασκευασμένο σπίτι, αλλά είναι το σπίτι μου», λέει. Είναι μια απλή γυναίκα, θα έλεγα ότι εκπέμπει το άρωμα της ιδεατής μαμάς, που σε αγκαλιάζει, αποκτά μαζί σου αμέσως οικειότητα, είναι τρυφερή και άμεση. Ενιωθε αμήχανα στη φωτογράφηση, αλλά ήταν λαλίστατη και άμεση στις κουβέντες που προηγήθηκαν της συνέντευξης.

Ξεκίνησε να γράφει στα 19 της χρόνια, με «Το κόκκινο σπίτι», που η ίδια χαρακτηρίζει το χρονικό της ζωής της μέχρι τότε και εκδόθηκε με δικά της έξοδα. «Υστερα όμως έκανα μια μεγάλη παύση, περίπου επτά χρόνια, γιατί ήθελα να ζήσω διαφορετικά τη ζωή μου. Και δεν το μετανιώνω». Αργότερα, δούλεψε στην προδικτατορική «Αυγή», στο ελεύθερο ρεπορτάζ. «Με πήρε από τ’ αυτί ο Τάσος Βουρνάς», λέει. Μέχρι τη δικτατορία. Τότε ακολούθησε τη διαδρομή πολλών: αυτοεξορία στο Παρίσι. Δεν συνέχισε με τη δημοσιογραφία, γιατί «δεν μπορώ να κάνω δύο πράγματα μαζί. Αφοσιώθηκα στη λογοτεχνία», μου λέει και δεν παραγνωρίζει ότι το πέρασμά της από τη δημοσιογραφία τη βοήθησε να επικεντρώνεται καλύτερα στο θέμα της και στα λογοτεχνικά βιβλία.

– Δεκαεπτά βιβλία, χιλιάδες αντίτυπα, χιλιάδες αναγνώστες. Πώς νιώθετε γι’ αυτή τη διαδρομή;

– Σ’ όλη μου τη διαδρομή, μία λέξη κυριαρχεί: «Μαζί». Ηθελα από μικρό παιδί να είμαι μαζί με τους άλλους. Ολους τους άλλους. Χωρίς εξαιρέσεις. Να γελάμε, να κλαίμε, να παίζουμε, να ονειρευόμαστε... Εκανα πάντα ιστορίες, με σκοπό να τις μεταφέρω στους άλλους. Ημουνα στη ζωή, πώς να σας το πω... Στην ομάδα αναγνώρισης. Να δω, να μάθω, να χωθώ στα δύσκολα, να ψάξω, να ρισκάρω, να ανακαλύψω... Δεν νιώθω σαν να μου χαρίστηκε κάτι από τον ουρανό. Αυτή ήταν και είναι η ζωή μου.

Προτάσεις

– Είναι εντυπωσιακό ότι παραμένετε σ’ έναν, κατά το κοινώς λεγόμενο, «αουτσάιντερ» εκδοτικό οίκο. Εχετε δεχθεί προτάσεις για μετεγγραφή;


– Είναι φυσικό να υπάρχουν τέτοιες προτάσεις, αφού τα βιβλία μου έχουν κάτι να πουν στους συνανθρώπους μου. Με τους ανθρώπους που συνεργάζομαι, όμως, έχω μια καλή σχέση. Μια σταθερή φιλία.

– Πώς ερμηνεύσατε την ανταπόκριση του κοινού;

– Ενιωσα μεγάλη χαρά. Και νιώθω πάντα μεγάλη χαρά. Την ανταπόκριση την ερμηνεύω, γιατί τα κείμενά μου είναι άμεσα, γραμμένα με τη γλώσσα της καρδιάς και τους κωδικούς της κατανόησης. Αν έμαθα κάτι σ’ αυτή τη ζωή είναι ν’ ακουμπώ στις ραγισμένες ψυχές, χωρίς γάντια, χωρίς υποκρισίες, θεωρίες και κριτικές.

– Δεν επιδιώκετε τη δημοσιότητα. Κι όμως οι αναγνώστες αυξάνονται...

– Δεν επεδίωξα ποτέ τίποτ’ άλλο εκτός από το να κάνω όσο γίνεται καλύτερα αυτό που μπορώ. Θα ήταν ψέμα αν έλεγα πως δεν μ’ ενδιαφέρει η αναγνώριση, τα ωραία λόγια κ.λπ. Αλλά αυτός είναι ο χαρακτήρας μου. Και να σου πω και κάτι; Χαίρομαι γι’ αυτό. Μπορεί και να είμαι και περήφανη.

– Μιλήστε μας για τη συγγραφική σας «κουζίνα». Από τι εμπνέεστε, πώς γράφετε, πόσο γρήγορα γράφετε, τι σας τροφοδοτεί εκείνο το διάστημα;

– Η συγγραφική μου «κουζίνα» δεν έχει συνταγή. Αυτοσχεδιασμούς έχει. Η ζωή μου ήταν πάντα γεμάτη ανατροπές, αντιφατικές καταστάσεις, δύσκολες διαδρομές, ρίσκα και κλειστές στροφές. Μια πορεία χωρίς σηματοδότηση. Με πολλές λακκούβες, αλλά και όμορφα τοπία, τελικά. Υπάρχει πολύ υλικό... Ολα γύρω μου και μέσα μου έχουν να μου πουν πολλά. Γενικά, με τραβάει, με μαγεύει η μυρωδιά της ζωής. Τα χνότα του ανθρώπου... Δεν γράφω καθόλου εύκολα. Εχω την αίσθηση ότι χαράσσω σε μια σκληρή πέτρα. Θέλω οι λέξεις να ζωντανεύουν στο χαρτί. Να σπαρταρούν. Θέλω να βγαίνουν χρώματα και αρώματα ανάμεσα από τις φράσεις. Είναι δύσκολο αυτό και ψυχοφθόρο. Αλλά μ’ αρέσει να κάνω χάλι τον εαυτό μου. Να του βάζω τρικλοποδιές.

Βιβλία και αντίτυπα
«Το κόκκινο σπίτι»  (1988), πάνω από 60 χιλ. αντίτυπα.
«Η μπόρα»  (1989), πάνω από 200 χιλ. αντίτυπα.
«Σκισμένο ψαθάκι» (1993), πάνω από 200 χιλ. αντίτυπα.
«Αμάν... αμάν!»  (1995), πάνω από 80 χιλ. αντίτυπα.
«Οι κάργιες» (1997), πάνω από 80 χιλ. αντίτυπα.
«Σαν χειμωνιάτικη λιακάδα»  (1999, που έγινε και τηλεοπτική σειρά), πάνω από 180 χιλ. αντίτυπα.
«Το τετράδιο της Αλκυόνης» (1999), 50 χιλ. αντίτυπα.
«Βαρκάρισσα της χίμαιρας» (2001), πάνω από 150 χιλ. αντίτυπα.
«Στον ίσκιο των πουλιών» (2003), 120 χιλ. αντίτυπα.
«Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή»  (2004), πάνω από 50 χιλ.
«Στο ακρογυάλι της ουτοπίας» (2005), πάνω από 200 χιλ.
«Το ταξίδι που λέγαμε»  (2007), πάνω από 270 χιλ. αντίτυπα.
«αν ήταν όλα... αλλιώς»  (2009), πάνω από 100 χιλ.
«Το χρώμα του φεγγαριού»  (2011, το απόλυτο μπεστ σέλερ της), 350 χιλ. αντίτυπα.
«Τι σου είναι η αγάπη τελικά...» (2011), 80 χιλ. αντίτυπα.
«Σ’ ένα γύρισμα της ζωής»  (2013) 120 χιλ. αντίτυπα.
Το νέο της βιβλίο, με τίτλο «Θα ξανάρθουν τα χελιδόνια», κυκλοφόρησε στις αρχές του 2015 και συνεχίζει εδώ και εβδομάδες να είναι στις πρώτες θέσεις της λίστας με τα ευπώλητα.
πηγή

Εκδήλωση ιστορίας και πολιτισμού Έντεκα συλλόγων της Μαγνησίας, για «Το ’21


Εκδήλωση ιστορίας και πολιτισμού

Έντεκα συλλόγων της Μαγνησίας, για «Το ’21 μέσα από το λόγο και το χορό»

xoros

Ένδεκα τοπικοί Πολιτιστικοί Σύλλογοι του Βόλου και της ευρύτερης περιοχής, σε συνεργασία με τον Φορέα Πολιτισμού της τοπικής Εκκλησίας «ΜΑΓΝΗΤΩΝ ΚΙΒΩΤΟ για τη διάσωση του πολιτιστικού αποθέματος» συναντώνται και διοργανώνουν από κοινού εκδήλωση με θέμα «Το ’21 μέσα από το λόγο και το χορό», αύριο Κυριακή, 26 Απριλίου 2015 και ώρα 18.30, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Συνεδριακού Κέντρου Θεσσαλίας, στα Μελισσάτικα.
Η εκδήλωση είναι πολιτιστικού-ιστορικού ενδιαφέροντος και στόχο έχει να αναδείξει τη ζύμωση και τη συμμετοχή σύμπαντος του Ελληνισμού στην Επανάσταση και την Παλιγγενεσία του Ελληνικού Έθνους.
Συμμετέχουν : Σύλλογος Βλατσιωτών Βόλου « Ο Άγιος Μάρκος», Λαογραφικός Σύλλογος Βλάχων Βόλου , Σύλλογος Διατήρησης και Προβολής της Παράδοσης της Αν. Ρωμυλίας Βόλου, Πολιτιστική Εστία Μικρασιατών & Ποντίων Βελεστίνου, Εκπολιτιστικός Σύλλογος Θρακών Ν. Μαγνησίας , Κρητική Αδελφότητα Βόλου «Το Αρκάδι» , Σύλλογος των Εν Βόλω Μακεδόνων «Μ. Αλέξανδρος», Μικρασιατικός Σύλλογος Ν. Ιωνίας Μαγνησίας «Μνήμες Προσφύγων» , Σύλλογος Πελοποννησίων Ν. Μαγνησίας «Ο Μωριάς», Πολιτιστικός – Αθλητικός Σύλλογος Ριζόμυλου « Η Διάπλαση», Σύλλογος Σαρακατσαναίων Ν. Μαγνησίας. Την εκδήλωση θα τιμήσει ο Σύλλογος Ιεροψαλτών Βόλου «Ιωάννης ο Κουκουζέλης». Μουσική : Ορχήστρα «ΕΔΡΑΜΕ». Συντονιστής της εκδήλωσης : Βίκη Καποτά . Η εκδήλωση θα καλυφθεί ζωντανά και διαδικτυακά σε ολόκληρο τον κόσμο μέσα από την συχνότητα του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ι. Μητρόπολης Δημητριάδος και Αλμυρού «Ορθόδοξη Μαρτυρία» 104FM STEREO. 
πηγή

Νικολούλη για την υπόθεση του Γιακουμάκη – «Επηρεάστηκα βαθιά από την όλη ιστορία»

Νικολούλη για την υπόθεση του Γιακουμάκη – «Επηρεάστηκα βαθιά από την όλη ιστορία»


 Μιλώντας στο περιοδικό PEOPLE  η δημοσιογράφος αποκαλύπτει για την υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη
Πώς βίωσες όλη αυτή την έρευνα γύρω από την υπόθεση Γιακουμάκη; Φαντάζομαι πως είχε πολλή δουλειά, ένταση, αγωνία…
Αυτοί οι δύο μήνες είχαν όλα όσα λες. Είχαν όμως και πίκρα μεγάλη γιατί έβλεπα πως ένας νέος που είχε τη ζωή μπροστά του έχασε την «ισορροπία» του και έπεσε νεκρός. Αν το αναλύσεις, θα καταλάβεις πολλά. Από τη μία το bullying και οι άγριοι συμφοιτητές-συμπατριώτες, από την άλλη η ευαίσθητη ψυχή του, η απόρριψη που ένιωσε από μια κοπελιά, οι γονείς που δεν ήθελε να απογοητεύσει… Όλα αυτά ήταν ένα φορτίο βαρύ στους αδύναμους ώμους του. Δεν αντιλήφθηκε κανείς τον πόνο και την θλίψη που κουβαλούσε και δεν τον πρόλαβε… Επηρεάστηκα βαθιά από την όλη ιστορία. Αναρωτιόμουν γιατί, πείσμωσα, στενοχωρήθηκα, αντέδρασα έντονα, γιατί είμαι της πρόληψης. Κανείς δεν κατάλαβε κάτι; Γονείς, φίλοι, εκπαιδευτικοί, μια κοινωνία ολόκληρη;
Απ’ ό,τι αποδείχθηκε στην πορεία, είχες καταλάβει από νωρίς τι είχε συμβεί…
Όταν πήγα στα Γιάννενα ήθελα να δω τους μάρτυρες, γιατί έλεγαν πως επιβιβάστηκε σε ένα λεωφορείο και απομακρύνθηκε από την πόλη. «Δεν κάνουν λάθος οι μάρτυρες είναι σοβαροί» μου έλεγαν οι αστυνομικοί. Κι όμως ξέρουμε πολύ καλά όλοι στο αστυνομικό ρεπορτάζ, πως οι μάρτυρες θέλουν να βοηθήσουν, έχουν μια εικόνα αλλά μπορεί να έχουν μπερδέψει ημερομηνίες και ώρες. Εκτός και εάν ένας μάρτυρας συνδέει αυτό που είδε με ένα γεγονός αδιαμφισβήτητο, που μπορούμε να το τσεκάρουμε.
Στην αρχή όλοι και οι αστυνομικοί μαζί έλεγαν: «Έφυγε από τη σχολή, πήγε σε ένα τυροπιτάδικο και πήρε μία λουκανικόπιτα, ο τυροπιτάς, δεν μπορεί να κάνει λάθος γιατί τον ξέρει, έφυγε και από εκεί, άρα πού τον ψάχνουμε; Στον Πειραιά, στην Αθήνα, σε όλη την Ελλάδα». Όλο αυτό με ξένιζε και πήγα να δω τους μάρτυρες από κοντά. Ζήτησα και έγινε αναπαράσταση στο ίδιο δρομολόγιο με τον οδηγό του λεωφορείου και τους ευχαριστώ πολύ που με βοήθησαν. Τότε συνειδητοποίησα ότι ο νεαρός που επιβιβάστηκε στο λεωφορείο δεν ήταν ο αγνοούμενος αλλά ο συγκάτοικός του. Όταν πήγα στον τυροπιτά, είδα ότι η μαρτυρία του δεν έστεκε. Γιατί δεν μπορεί να είχε φάει ο Βαγγέλης κανονικό γεύμα στην τραπεζαρία, κεφτεδάκια στη συνέχεια, που του έδωσε ο συγκάτοικός του, και μετά από ένα τέταρτο περίπου να λέει στον τυροπιτά «τι καλό θα φάμε σήμερα;» και μάλιστα χαλαρός, ενώ μέχρι και πριν λίγο ήταν σε ένταση. Στη συνέχεια μίλησα με τους Κρητικούς συμπατριώτες του. Είχαμε καταγγελίες από την πρώτη εκπομπή πως κάποιοι από αυτούς του φέρονταν βίαια.
Υπήρχε αποδεδειγμένα bullying εναντίον του. Πέρα από τους συμφοιτητές του, ήθελα να δω το περιβάλλον του, να ελέγξω τις κάμερες ασφαλείας κοντά στη σχολή. Μία από αυτές είχε καταγράψει ένα νεαρό που του έμοιαζε κοντά σε μια στροφή που οδηγούσε στην παραλίμνια περιοχή. Από τη στιγμή που οι επόμενες κάμερες δεν τον έδειξαν να πορεύεται προς τα Γιάννενα, υποθέσαμε ότι έστριψε προς τη λίμνη. Δύο ήταν οι εκδοχές: Ή έγινε κάτι πάνω στο bullying, πράγμα που σημαίνει «ερευνήστε τη σχολή» ή ο Βαγγέλης οδηγήθηκε στην αυτοχειρία, οπότε «ψάξτε την παραλίμνια περιοχή». Ήταν ξεκάθαρο για μένα από τη δεύτερη εκπομπή.
Στη συνέχεια κατάλαβαν και οι Αρχές πως όλοι οι μάρτυρες είχαν μπερδευτεί. Άρα, τι κάνουμε; «Ξαναγυρνάμε στο χώρο της σχολής». Μόνο που το συνειδητοποίησαν αργά. Λέγαμε «γιατί δεν ερευνήσατε τότε βαθιά, στο χωράφι που βρέθηκε;» και η απάντηση ήταν: «Γιατί είχε τόσο νερό, που αποκλείεται να μπήκε». Δεν χωράει όμως το «αποκλείεται» σε τέτοιου είδους έρευνες. Ψάχνεις τα πάντα.
Από τη μία υπήρχε ο ορθολογισμός των ερευνών, από την άλλη μια ελπίδα να ζούσε. Την είχατε;
Η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ. Είμαι υποχρεωμένη να ψάχνω. Για τους γονείς, μήπως έχω κάνει κάτι λάθος, μήπως προκύψουν κάποια νέα στοιχεία. Όταν ο θείος του Βαγγέλη με ρώτησε, off the record, του είχα πει τι είχε συμβεί. Γι’ αυτό και μετά είπε πως «η Αγγελική έπεσε μέσα από την αρχή, αν και δεν θέλαμε να δικαιωθεί».
Το έμαθες με το που βρέθηκε το πτώμα, το πρωί εκείνης της Κυριακής;
Είχα κοιμηθεί μόνο δύο ώρες και ξύπνησα από τα κινητά που χτυπούσαν. Το περίμενα πως θα γινόταν, αλλά επειδή μου το είπαν μέσα στον ύπνο μου, σοκαρίστηκα πάρα πολύ. Στη συνέχεια μου βγήκε όλο αυτό το συναίσθημα, γιατί έβλεπα ότι αυτά τα «καλόπαιδα» είχαν με τον τρόπο τους οδηγήσει στο δρόμο της αυτοκαταστροφής ένα συμπατριώτη τους. Ένα ευαίσθητο παιδί που θα έπρεπε να το είχαν προστατέψει. Ήταν οι ισχυροί, έπρεπε σώνει και καλά να τον κάνουν κι εκείνον «νταή»; Αναρωτιόμουν «γιατί να μην το προλάβουμε;». Κι υπήρχε μεγάλη φόρτιση. Μου έλεγαν «βγες σε εκείνο το κανάλι, σε εκείνη την εκπομπή να μιλήσεις για το θέμα». Ήταν πολλοί οι συνάδελφοι – και τους ευχαριστώ για το ενδιαφέρον τους. Όμως δεν μπορούσα να το κάνω αυτό. Ακόμη και στις ειδήσεις του καναλιού μας, βγήκα τηλεφωνικά γιατί δεν άντεχα να βγω βαμμένη και ντυμένη στην τρίχα. Ναι, είμαι επαγγελματίας, αλλά είμαι και μητέρα και επηρεάστηκα πολύ από αυτή την υπόθεση.
πηγή

"Σταματήστε να κρύβετε τους εξωγήινους"

"Σταματήστε να κρύβετε τους εξωγήινους"

Eπιμέλεια κειμένων: Χρήστος Μαζάνης  - Σωτήρης Σκουλούδης 

Ο πρώην υπουργός άμυνας του Καναδά Paul Hellyer σε συνέντευξη του ισχυρίστηκε ότι όλες οι χώρες κρύβουν εξωγήινες μορφές ζωής από τους κατοίκους της Γης. «Όχι μόνο υπάρχουν εξωγήινοι αλλά οι κυβερνήσεις κρύβουν τις αποδείξεις γι' αυτούς», υποστηρίζει ο  πρώην υπουργός,ο οποίος κατείχε τη θέση από το 1963 έως το 1967.

Ο Paul Hellyer, 91 ετών σήμερα, καλεί τους ηγέτες του κόσμου να ομολογήσουν την υποτιθέμενη θεωρία συνωμοσίας που σύμφωνα με τον ίδιο περιλαμβάνει στοιχεία για διαστημόπλοια (UFO) και πώς τουλάχιστον τέσσερα είδη εξωγήινων έχουν επισκεφθεί τη Γη.


​Σε ομιλία του στο Πανεπιστήμιο του Calgary αυτή την εβδομάδα δήλωσε ότι: «Ένα μεγάλο μέρος των μέσων ενημέρωσης δεν τα αγγίζει "τα έγγραφα" στα οποία υπάρχουν αποδείξεις. Απλά πρέπει να συνεχίσουμε να δουλεύουμε και να ελπίζουμε ότι κάποια μέρα μπορεί να μαζευτεί αρκετός κόσμος και τελικά η αλήθεια να βγει προς τα έξω»
Σε ομιλία του στο Πανεπιστήμιο του Calgary αυτή την εβδομάδα δήλωσε ότι: «Ένα μεγάλο μέρος των μέσων ενημέρωσης δεν τα αγγίζει "τα έγγραφα" στα οποία υπάρχουν αποδείξεις. Απλά πρέπει να συνεχίσουμε να δουλεύουμε και να ελπίζουμε ότι κάποια μέρα μπορεί να μαζευτεί αρκετός κόσμος και τελικά η αλήθεια να βγει προς τα έξω.Το κοινό θα πει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο,"κύριε πρόεδρε ή κύριε Πρωθυπουργέ θέλουμε την αλήθεια και την θέλουμε τώρα, διότι επηρεάζει τις ζωές μας"».

«Οι εξωγήινοι επισκέπτονται τον πλανήτη μας εδώ και χιλιάδες χρόνια» 
Ο πρώην υπουργός Άμυνας – που ξεκίνησε να αναφέρεται στην ύπαρξη εξωγήινων το 2005 – δήλωσε ότι «επισκέπτονται τον πλανήτη μας εδώ και χιλιάδες χρόνια». Στο παρελθόν έχει δηλώσει και στο Russia Today πως «οι εξωγήινοι ζουν ανάμεσά μας στη Γη», και ότι «μοιάζουν ακριβώς σαν κι εμάς και θα μπορούσε να τους προσπεράσουμε στον δρόμο και δεν θα το καταλαβαίναμε».

πηγή και ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ΕΔΩ!