Spiros Makrigiannis https://www.facebook.com/events/379579072245282/379579075578615/
Κάθε ποίημα κι ένα τραγούδι αγκαλιά
Τετάρτη, 6 Μαΐου στις 8:30 μ.μ.
στην τοποθεσία Φίλοιστρον Καφέ, �No Vólos, Magnisia, Greece
****
Τετάρτη, 6 Μαΐου στις 8:30 μ.μ.
στην τοποθεσία Φίλοιστρον Καφέ, �No Vólos, Magnisia, Greece
.
Κι αν μια μέρα
Κι αν μια μέρα βουβή από ποίηση η ψυχή μου ξυπνήσει
αν τυφλή πια, το λαμπρό φως της έμπνευσης δεν την φτάνει
αν κουφαθεί και την μελωδία της φωνής της δεν τη γνωρίσει
τότε την ίδια της την ύπαρξη, μονάχα αυτήν, τι να την κάνει…
Κι αν μια μέρα
Κι αν μια μέρα βουβή από ποίηση η ψυχή μου ξυπνήσει
αν τυφλή πια, το λαμπρό φως της έμπνευσης δεν την φτάνει
αν κουφαθεί και την μελωδία της φωνής της δεν τη γνωρίσει
τότε την ίδια της την ύπαρξη, μονάχα αυτήν, τι να την κάνει…
Ανδρείκελο φρικτά αδειανό μόνο σάρκα όπου θα έχει
θα ομοιάζει ωσάν περπατά σιωπηλά στου μυαλού μου τους δρόμους
τα σκοτάδια αιώνια άστιχης νύχτας θα πρέπει ν’ αντέχει
και σαν άθλιο μικρό τρωκτικό θα κατοικεί υπονόμους….
Αργοναύτης 27/04/2015
θα ομοιάζει ωσάν περπατά σιωπηλά στου μυαλού μου τους δρόμους
τα σκοτάδια αιώνια άστιχης νύχτας θα πρέπει ν’ αντέχει
και σαν άθλιο μικρό τρωκτικό θα κατοικεί υπονόμους….
Αργοναύτης 27/04/2015
****
Υγρός τάφος
Αφρόξυλα δεν ήταν που στο κύμα
ανάλαφρα γλιστρούσαν δίχως έγνοια
μήτε δελφίνια ‘κει στα χρυσαφένια
που έπαιζαν νερά, κάπου στα πρύμα…
Αφρόξυλα δεν ήταν που στο κύμα
ανάλαφρα γλιστρούσαν δίχως έγνοια
μήτε δελφίνια ‘κει στα χρυσαφένια
που έπαιζαν νερά, κάπου στα πρύμα…
Ούτε ήταν φάλαινας η μαύρη πλάτη
που στον αφρό προβάλλει ωσάν νησί
ούτε μια ξέρα απ’τον ήλιo χρυσή
που σκάει το κύμα πάνω με γινάτι…
Ήταν κουφάρια πια δυστυχισμένα
κι ήταν κορμιά που ακόμα είχαν πνοή
με ένα σάπιο δουλέμπορων σκαρί
την μοίρα τους που έψαχναν στα ξένα…
Γέμισες θάλασσα νεκρούς στη δύση
γέμισες φρίκη ουρανέ την αυγή
κι έγινε ακόμα και ο φλοίσβος κραυγή
για μια πληγή που δεν λέει να κλείσει….
Αργοναύτης 22/04/2014
που στον αφρό προβάλλει ωσάν νησί
ούτε μια ξέρα απ’τον ήλιo χρυσή
που σκάει το κύμα πάνω με γινάτι…
Ήταν κουφάρια πια δυστυχισμένα
κι ήταν κορμιά που ακόμα είχαν πνοή
με ένα σάπιο δουλέμπορων σκαρί
την μοίρα τους που έψαχναν στα ξένα…
Γέμισες θάλασσα νεκρούς στη δύση
γέμισες φρίκη ουρανέ την αυγή
κι έγινε ακόμα και ο φλοίσβος κραυγή
για μια πληγή που δεν λέει να κλείσει….
Αργοναύτης 22/04/2014
*****
Σπύρος Μακρυγιάννης, ένας πολυτάλαντος, ρομαντικός και ευαίσθητος φίλος!
Τον εκτιμώ, θαυμάζω, νοιάζομαι και αγαπώ, όλα πάνε μαζί.
Είναι χαρά μου η χαρά του, λύπη μου η λύπη του.
Του εύχομαι ολόψυχα η ζωή να του δίνει χαρές και καλλιτεχνικές δικαιώσεις, γιατί τις αξίζει!
Το Blog του είναι εδώ. Εκεί θα δείτε πως αισθάνεται, σκέφτεται και "ποιεί", είτε οριζοντίως, είτε καθέτως.
Ότι παραπάνω και να γράψω εγώ, είτε πρόχειρα, είτε "όμορφα", είναι περιττό!
"ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ" στην ποιητική αγκαλιά που τού αφιερώνουν και σε ΟΛΑ τα όνειρά του!
"Ανεβαίνει" γιατί "το έχει" κι όχι γιατί το προσπαθεί, κι αυτό είναι με που με συγκινεί, περισσότερο απ' όλα.
Όπως "γράφει", έτσι ακριβώς είναι και στην ζωή!
Ποιητικότατος!
Να είναι γερός και ευτυχισμένος!
Τι να πω.... Με γονάτισες από την συγκίνηση!!!! Πόσο ελάχιστο είναι ένα ευχαριστώ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν εσύ γονάτισες με το τίποτα, εγώ ... τα πατώματα, τα βρήκα πούπουλα! Καλημέρα, παληκάρι!
ΑπάντησηΔιαγραφήεχεις πραγματικους φιλους που σ εκτιμανε Σπυρο..!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αξίζει, φίλοι αγανακτησμένοι Βολιώτες!
ΑπάντησηΔιαγραφή