ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΑΛΑ ΖΩΗΣ… Ελένη Ζιώγα

ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΑΛΑ ΖΩΗΣ… Ελένη Ζιώγα

Είναι σαφές πως η Ευρώπη δεν μπορεί πλέον να κοιμάται ήσυχη.

Και δεν μπορεί, όχι μόνο γιατί αναταράσσεται απ’ τα εσωτερικά της προβλήματα.

Όχι μόνο γιατί διακυβεύεται η, έτσι κι αλλιώς, αμφιβόλου ποιότητας συνοχή της.

Αλλά για έναν ακόμα, «εξωτερικό» λόγο.

Η Ευρώπη αναγκάζεται πλέον να δει χωρίς παραμορφωτικούς φακούς  το μέλλον της ,που προμηνυόταν εδώ και χρόνια και που, τώρα  πια, είναι  χειροπιαστό. Το μέλλον της με τους «άλλους».

Τα ανθρώπινα συντρίμμια των απελπισμένων προσφύγων, σπαρμένων  στα νερά της Μεσογείου, που από  θάλασσα για αναψυχή και ειδυλλιακά ταξίδια  στιλβόντων θαλαμηγών, κατέληξε  υδάτινο νεκροταφείο ψυχών, το δηλώνουν απερίφραστα:

Δεν είμαστε πια μόνοι.

Στα σύνορα του Νότου της η Ευρώπη έχει ανοιχτή πληγή τις εμπόλεμες ζώνες και την αδυσώπητη φτώχεια της  Αφρικής.

Στα Νοτιοανατολικά της σύνορα έχει την πληγή της Συριακής κρίσης, της Μέσης Ανατολής, και την φτώχεια της Ασίας γενικότερα.

Καθημερινά , εκατοντάδες προσφύγων, δυστυχισμένων ψυχών, που δεν έχουν πια πατρίδα, που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα , ξεβράζονται –όσοι κατορθώσουν να απομείνουν ζωντανοί-  στα παράλια της Γηραιάς Ηπείρου , επαιτώντας μας για μια στάλα ζωής…

Γυναίκες, άνδρες, παιδιά, βρέφη φτάνουν στις χώρες  πρώτης υποδοχής τους – ανάμεσά τους  και η Ελλάδα-  παραδέρνοντας στα κύματα και την απανθρωπιά των διακινητών τους , διψασμένοι για ελπίδα.

Οι Ευρωπαίοι ,εδώ και κάμποσους αιώνες, κουβαλάμε τον κότινο του «σοφού δασκάλου ενός φιλάνθρωπου πολιτισμού».

Μ΄αυτόν έχουμε αυτο-στεφθεί και δεν χάνουμε την ευκαιρία να αυτο-ανανεώνουμε τον τίτλο τιμής όποτε νιώθουμε πως οι συνθήκες το επιτρέπουν.

Επαναστάσεις, κινήματα, ιδεολογικές ανατροπές, πολιτιστικές τοιαύτες, με αποκορύφωμα τον διάσημο «Ανθρωπισμό» μας, που άντλησε τις αρχές του από έναν κακέκτυπο, εκκοσμικευμένο Χριστιανισμό, ο οποίος, φευ,  στην κοινωνική – μαζική εφαρμογή του  έδειξε να αποτυγχάνει παταγωδώς να μεταφέρει στις ψυχές μας την αυτούσια και Υπέρλογη εν Χριστώ Αλήθεια του  ( αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα), επιχειρούν εδώ και αιώνες να διδάξουν στον πολίτη της ηπείρου μας την ηθική του ελεύθερου , φιλάνθρωπου και φιλάλληλου ατόμου.

Δεν είναι καθόλου βέβαιο πως κι αυτή η προσπάθεια, να ξυπνήσει δηλαδή στη συνείδησή μας η κατά κόσμον  φιλαλληλία με το πρόσημο του Ανθρωπισμού, πέτυχε , ή αν κατέληξε κι εκείνη  στην εφαρμογή της μια κακή απομίμηση του εαυτού της…

Όπως και να έχει πάντως ,τώρα  ξαφνικά, η Ευρώπη έρχεται αντιμέτωπη με  ένα μεγάλο  στοίχημα:  να αποδείξει πως όσα διακήρυσσε τόσα χρόνια για την περιώνυμη ανθρωπιά της θα τηρηθούν στην πράξη.

Ειδάλλως κινδυνεύει να βρεθεί αναγκαστικά αντιμέτωπη με το άλλο, το άσχημό της  πρόσωπο.

Η αμεσότητα της  αντίδρασης και η δίχως αναστολές συστράτευσή μας με τον πόνο των  προσφύγων που συρρέουν  στην ήπειρό μας θα κρίνουν εν πολλοίς την ειλικρίνεια των προθέσεων του διάσημου Ανθρωπισμού μας και θα δικαιώσουν τους όποιους αγώνες για την διατήρηση της Ευρωπαϊκής ιδέας.

Η ικανότητά μας να απορροφήσουμε και να εντάξουμε με επιτυχία και χωρίς κινδύνους μέσα στα σύνορά μας  τους αναγκεμένους συνανθρώπους μας από άλλες περιοχές του πλανήτη, προσφέροντας άσυλο και χέρι ελπίδας σ’ εκείνους που μας το ζητούν , ως οφείλουμε από τις ηθικές αρχές που επαιρόμαστε πως μας διέπουν, θα κρίνει εν πολλοίς την ειλικρίνεια των προθέσεών μας ως πολιτισμικού προτύπου.

Ειδάλλως θα έχουμε για μια ακόμη φορά την θλιβερή εμπειρία να έρθουμε αντιμέτωποι με μια αποκρουστική εικόνα του εαυτού μας. Με την εικόνα της ψευδεπίγραφης αλήθειας, της αλήθειας του ψεύδους , που υπηρετεί την προαιώνια λογική της βιτρίνας: από έξω κούκλα κι από μέσα πανούκλα….

Μακάρι, αυτή την φορά τουλάχιστον,  να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να δούμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη όπως ακριβώς θα το επιθυμούσαμε… Όμορφο.

πηγή