Το φιλότιμο, ώ φιλότιμο!

Τα είχα ξεχάσει.
Τα βρήκα στη γύρα και τα κράτησα αυθόρμητα.
Τι να πρωτοκρατήσεις, άλλωστε;
Ανήκουν όλα στο πολύ χθες.
Ίδρωσα και μόνο στην ανάμνησή του!
Βαρύ το "φορτίο" μου, νο κότσια για περισσότερα, αν και το χρειαζόμουνα!
Ήξερα πως έπρεπε να κοιτάξω πολύ πίσω, για να πάρω φόρα, κι όπου με βγάλει!
Το μόνο λάθος που δεν πρόσεξα απ' την αρχή, είναι ότι κρατάω τα πρόχειρά μου σ' αυτό το μπλογκ!
Μετά ήταν αργά...
Δεν διέθετα άλλη υπομονή και αντοχές... να τα ξαναβρώ και να τα πάω στον ύπνο μου!
Άλλωστε, ήταν δημόσια, δεν αλλάζει κάτι, εκτός απ' τον τίτλο του μπλογκ!
Άλλο το "φιλότιμο" για άλλους, και άλλο για τον ίδιο τον εαυτό σου!
Θα μου πεις... αν δεν έχεις το "φιλότιμο" να "σηκώσεις" μόνη σου τον εαυτό σου, που κατέπεσε στην συνήθεια, πώς θα τα καταφέρεις να "σηκώσεις" πιο ψηλά τους άλλους;
Ναι, μπορεί η σύμπτωση του λάθους, να είναι και το πιο σωστό!
Γι' αυτό και τ' αφήνω, έτσι, όπως προέκυψε!