Γλάροι κοντά μας

Άρχισα να ταίζω και να "μιλάω" στους γλάρους, ΕΚΕΙ γύρω στο 2008 και  ΕΚΕΙ,  
στο 2009.
Μετά, άρχισαν να έρχονται κοντά μου και να μού "μιλάνε", κι εκείνα!
Τους έχω συναντήσει άπειρες φορές, σκόρπιες οι φωτογραφίες και οι στιγμές, στα πολλά μου μπλογκς, γνωστόν.
Στις 30 Γενάρη, δηλαδή χθες, κατεβαίνοντας για δουλειές μου, πριν βγω στην στροφή, άκουσα κρώξιμο γλάρων.
Απόρησα. Τόσο κοντά μου, δεν είχαν ξαναέρθει, εκτός από έναν που μού είχε φέρει με κουτί, μέσα στο σπίτι μας και μετά, πήγα νύχτα και τον άφησα στην παραλία.
Σφίχτηκα... μόλις τα είδα να πετούν κοντά στην Στάση.
Κάτι έλεγαν, δε θα σας πω, τι.

Σήμερα 31 Γενάρη, τρελάθηκα όταν πήγα να κλείσω το παράθυρο!
Ένας γλάρος στα σύρματα, σταθερός εκεί, για ώρες, παρατηρούσε... δε ξέρω τι!
Ο γιος μου, δεν το πίστευε!
Έχω αποδείξεις, παιδί μου!
Ποτέ δε μιλάω χωρίς αποδείξεις!
Αφού δεν πάω εγώ παραλία, ήρθαν αυτοί!
Πρέπει να πεινάνε πολύ!